Musical Cats

Musical Cats.

Na lang wachten was het eindelijk zover. Ik zou eindelijk naar de musical Cats gaan.. Ik had de kaartjes al een half jaar in huis. Ik kreeg nu eindelijk weer de kans. Vroeger als kind droomde ik ervan om erheen te gaan. Dus ik liet mij deze kans niet ontnemen.

9 Februari, het was donderdagavond. Alles had ik geregeld om een onbezorgde avond erop uit te gaan. Ik wilde heel graag naar deze musical, omdat daarin mijn liedje vertolkt zou worden: Herinneringen (Memories). Op de een of andere manier is dit nummer heel belangrijk voor mij.

De voorstelling zou plaats vinden in de schouwburg Orpheus te Apeldoorn. Deze hebben sinds een jaar een perfecte zaal waar ook rolstoel gebruikers en zelfs bedlegerige mensen alles goed kunnen zien. Ook kun je apart contact met ze opnemen. Als je nog speciale of bijzondere wensen hebt, zodat je echt onbezorgd erop uit kunt trekken.

Ik zou samen met mijn vriendin Eveline gaan. Zij kon gewoon naast mij zitten. Met mijn ligrolstoel kon je vanaf rij 18 dus echt de voorstelling perfect volgen. Daarnaast zitten we niet meer apart. Maar tussen de mensen in, wat ik zelf als heel prettig ervaar. Zodat wij niet in een aparte hoek worden gedrukt.

Waar de voorstelling om draaide.
Het speelt zich af op een vuilnisbelt. Daar wonen allemaal verschillende katten. De een nog bijzonderder dan de andere. En er was een hoofdkat Oom Deuteromium genaamd. Hij had als enige kat de mogelijkheid om een andere kat uit te kiezen die opnieuw herboren zou worden.
Alle katten soorten stellen zich één voor één voor op de meest spectaculaire wijzen. Maar er is een kat en die wordt eigenlijk verstoten door de groep. Dat is Grisabella. Zij hoort er niet meer bij. Ze wordt gepest door de andere katten. Maar toch weet zij door het liedje herinneringen ( memories) te zingen haar verleden te vertellen. Waardoor Oom Deuteromium haar kiest.. Zij mag herboren worden.

Ik vond het helemaal geweldig. Ik heb alle emoties mogen ervaren tijdens de voorstelling. Ook het mooie van de voorstelling vond ik dat je er als publiek erg bij betrokken werd. De katten liepen dwars door het publiek heen. Af en toen kreeg je kopjes of een aai over je bol of je werd toegezongen. In de pauze bleef Oom Deuteromium op het podium zitten. Dan konden mensen een handtekening vragen. Mijn vriendin is dit gaan doen. Wij hadden alleen niet de voorstelling met Marco Bakker, maar met Paul Walthaus. Hij heeft nog even naar mij gezwaaid.

Na de voorstelling wilde ik heel graag wat handtekeningen scoren. Ik had maar bedacht een brutaal mens heeft de hele wereld. Dus ik heb iemand van de voorstelling gevraagd of zij misschien voor mij naar achteren wilde gaan om handtekeningen te vragen. Op een gegeven moment kwam ze terug en zei ze:”Als je met mij mee gaat, dan kun je een deel van de cast spreken en zelf om de handtekeningen vragen” Nou, dat liet ik mij geen tweede keer zeggen. En inderdaad ik heb de eer gehad met een aantal katten te mogen spreken. Waaronder misschien voor de meeste bekenden onder ons toch Anouk van Nes (speelde Roxy Belinfante in GTST) en Tommie Luyben ( hij maakt nu kans om in de musical Fame te komen spelen).
Het was voor mij een zeer vermoeiende avond, maar wel een hele mooie geslaagde avond. Ik kijk nog steeds met veel plezier terug op deze avond.

Alma Bosman