Astrid over haar kinderwens of niet?

Ik ben eigenlijk blij dat ‘dit oergevoel’ van kinderen krijgen mij bespaard is gebleven.

Kinderwens of niet? Deze vraag wordt mij regelmatig gesteld. “Heb je geen kinderwens?” Nee, ik heb geen kinderwens en mijn man gelukkig ook niet. Deze vraag is dus eigenlijk voor ons nooit aan de orde geweest. Maar nu ik wat ouder word ( 38 jaar ), ben ik toch eens gaan nadenken waarom ik nooit geen kinderwens heb gehad. Mijn hele leven loop ik al met pijnklachten en gezondheids klachten. Waarschijnlijk heeft mijn onderbewustzijn dit “oergevoel” wat vrouwen beschrijven, wel uitgeschakeld. Ik heb geen idee. Sinds ik weet dat ik EDS heb, realiseer ik me steeds meer dat een keus mij bespaard is gebleven. Zou het menselijk brein zo in elkaar kunnen zitten? Weer een andere, maar boeiende vraag.

Wel weet ik dat het waarschijnlijk een hoop verdriet heeft gespaard. Nooit van mijn leven heb ik een kinderwens gehad. Ik heb geen hekel aan kinderen, helemaal niet. Maar ook als de mensen om mij heen kinderen kregen, had ik niet dat ‘oergevoel” wat vrouwen schijnen te krijgen. Ik heb dat nooit gevoeld, dus ik kan er niet over mee praten.

Nu ik weet dat het nooit meer een optie zal zijn, denk ik ook dat dat maar goed is. Want wat als je wel dat “oergevoel” hebt, en je door je ziekte geen kinderen mag of kan krijgen. Mij lijkt dat vreselijk. In mijn vriendenkring maak ik het mee met een gezond stel, en dat verdriet is enorm. Ik ben dus eigenlijk blij dat dit “oergevoel” mij bespaard is gebleven.

Ook wil ik alle stellen, die wel deze wens hebben, maar het niet kunnen of mogen, heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit grote verdriet.

Geschreven door Astrid van der Helm

Wil je reageren n.a.v. dit artikel, mail ons dan o.v.v. opvoeden en de vraag of reactie wordt zo nodig doorgestuurd naar de juiste persoon.