Jo-ann over haar aanhangwagen waardoor haar vrijheid van haar en haar gezin vergroot wordt

'Door de elektrische rolstoel en de aanhangwagen konden we met ons gezin naar Slagharen en Frankrijk!' Jo-Ann Snel is 32 jaar en woont met haar man Gerrit en haar twee kinderen Gerianne (12) en Rebecca (9) in Barneveld. Ze schrijft in ieder Mobiel Magazine over haar ervaringen van het moeder zijn met een lichamelijk handicap.

Ik hielp vanavond Rebecca beneden met haar tanden te poetsen. Toen ze zei: ´ik wou dat jij weer kon lopen, dan kon je makkelijk mee naar boven als ik naar bed moet.´ Ik antwoordde: ´Al kan mama dat niet meer, er zijn zoveel dingen die
mama wél kan. Ik ga met je mee naar muziekles. We gaan soms naar de winkel. We zijn naar Slagharen geweest en op vakantie naar Frankrijk. Zie je wat ik allemaal nog kan? Er zijn ook kindjes waarvan hun mama helemaal niet mee naar buiten kan. Jij weet toch ook wat dat is?’ Inmiddels was ze bij mij op schoot gekropen. Ze keek me met haar blauwe kijkers aan en knikte. 

Wat lijkt dat alweer lang geleden? Wat gebeurt en verandert er dan een hoop in een paar jaren tijd. Ik weet nog goed dat ze samen op hun stepje naar de nieuwe school gingen. Rebecca naar groep 3 en Gerianne naar groep 6. Ik had geen elektrische rolstoel en moest het loslaten dat ze samen gingen. Inmiddels zit Gerianne in de brugklas en Rebecca in groep 6. Ze kunnen ze zich allebei goed redden. Zelf kan ik er op uit met de elektrische rolstoel, run vanuit bed mijn bedrijf en sinds een paar maanden ben ik ook de gelukkige eigenaar van een aanhangwagen. De aanhangwagen heb ik na lang zoeken op Marktplaats gevonden. Als het aan de kinderen ligt, wordt hij volgend jaar zomer op gepimpt, omdat hij er nu niet uitziet. Ik geef toe dat hij wel een likje verf kan gebruiken. Het is wel jammer dat je maar 80 kilometer per uur mag in Nederland. Maar so what? Het geeft net dat stukje extra vrijheid. Je bent niet afhankelijk van een taxi en je kan gaan en staan waar je wilt. We hebben er al veel plezier van gehad. We zijn er in de meivakantie mee naar Texel geweest, dagjes uit in de grote vakantie en een dagje naar Slagharen. In de herfstvakantie zijn we er zelfs mee naar Frankrijk geweest.

Over Slagharen valt nog wel wat te vertellen. Eigenlijk was ik niet van plan om in attracties te gaan. Maar toen we op een gegeven moment langs de wildwaterbaan kwamen, en de kinderen het ook wel wat leek als ik meeging, kon ik de verleiding niet weerstaan. We moesten ons bij de uitgang melden en waren gelijk aan de beurt. Met een beetje hulp heb ik me achterin de boot gehesen en het ritje was supergaaf. De kinderen vonden het geweldig dat mama meeging en ik had ook de smaak wel een beetje te pakken. Toen besloot ik om de gevolgen, maar voor lief te nemen en een beetje gebruik te maken van het feit dat ik in de rolstoel zit. Alles bij elkaar heeft dat de kinderen ruim twee uur wachten bespaard. Gerianne vond het deze keer dan ook wel erg leuk dat ik in de rolstoel zat. Het was echt een super leuke dag. De kinderen hebben genoten en al voelde ik me een paar weken behoorlijk geradbraakt ik heb het er voor over gehad.

De rit naar Frankrijk was beter te doen dan het dagje naar Slagharen. Doordat ik de stoel in de auto zover mogelijk naar achteren kon zetten, kon ik redelijk liggen. Ook in deze vakantie hebben we een paar stadjes bezocht, door de bergen gereden en genoten van een mooie omgeving. Ik merk lichamelijk nu wel dat ik de afgelopen maanden veel heb gedaan en dat ik iets moet dimmen. Toch heb ik er geen spijt van dat ik mijn grenzen ben overgegaan. In een attractie zal ik niet snel meer gaan, maar een buitenlandse vakantie dat willen we alle vier nog wel een keer meemaken!

Geschreven door Jo-Ann Snel
November 2008
Op de website geplaatst in juni 2009