Sinterklaas, ja, ja...

Shifra is met haar 6 jaar bijna de oudste van de klas. Ze zit nog in groep 1/2  en is dus nu oudste kleuter. En dan zijn er van die kleine 4-jarigen die net op school komen, verlegen en een beetje angstig. Ze geloven alles en laten het maar over hun heen komen; veilig achter de rug van mama of de juf. Op die leeftijd is een verschil van twee jaar echt een erg groot verschil.

Zo gelooft Shifra dus ook niet meer in Sinterklaas. Vorig jaar zei ze het al: ‘Hoe kan dat nou? Hij is net hier in de sluisjes aangekomen en nu is hij op tv. En dat is een hele andere.’ Ja en mijn verhaal van hulpsinterklazen vond ze niet indrukwekkend genoeg. Dus toen heb ik alles maar eerlijk verteld. Dat papa en mama de cadeautjes kopen en dat het allemaal een beetje een toneelstuk is. Maar nu moet ik eerlijk zeggen, ik geloof nog wel in Sinterklaas hoor. Zolang Bram van der Vlugt het nog dapper ieder jaar speelt, bestaat Sinterklaas voor mij. Mocht hij ermee stoppen, dan is mijn geloven in Sinterklaas echt voorbij. Maar lieve Sinterklaas Bram, zolang  je er nog bent en elk jaar met de stoomboot weer naar Nederland komt,. ben je mijn kindervriend. En echt waar: dit jaar was ik ook weer héél lief!!!

Zoals ik hierboven al schreef gelooft Shifra niet meer in Sinterklaas. Dat betekent dus dat ze met 6 jaar al niet meer hierin gelooft. Wilfred (mijn man) en ik hebben hier bewust voor gekozen. Vorig jaar had ze al iets van: ‘Er klopt iets niet.' En dit jaar was ze zo gespannen, na een jaar waarin mama zo ziek is geworden. We merkten dat ze het niet aankon. Toen ben ik rustig bij haar gaan zitten en heb ik het haar eerlijk verteld. Ze was enorm opgelucht. Het was nu duidelijk voor haar, dat papa en mama zelf de cadeautjes kopen. We hebben haar ook het verhaal verteld van vroeger, van Sinterklaas. Een meneer die het zielig vond, dat er kinderen waren die niets hadden en hij gaf hen, als de kinderen sliepen, geld of cadeautjes. Wat voor ons ook belangrijk was, is dat, als we haar langer laten geloven in een sinterklaas, ze straks ook gaat twijfelen in haar geloof in God. Iedereen mag hierover denken wat hij/zij wil, maar het leek ons verstandig.

Het is nu ons geheimpje, tussen Shifra, papa en mama. De kinderen op school, en vooral in haar klas, mogen het niet weten, dat Sinterklaas eigenlijk niet echt bestaat. Dat moeten hun eigen papa en mama vertellen. Dus Shifra doet in de klas gewoon met alles mee. Ze is net zo enthousiast en vind het leuk en stoer dat we een geheimpje hebben. We zingen ook als we de schoen zetten. Gewoon omdat het gezellig is. We doen ook aan pakjesavond. Shifta zei, na het uitpakken van de cadeautjes,: ‘Oh, wat hebben jullie mij verwend!’ En toen kregen wij een hele dikke knuffel.

Maar heel stiekem blijft het toch spannend als de sint op school komt, want soms lijkt het wel heel echt…

Geschreven door Elsa Groenheide
Geredigeerd door Johan Fiddelaers
Januari 2010