Johan vertelt over zijn hond Wessel

Wij hebben een ‘aangepaste’ hond genaamd Wessel.

Mijn naam is Johan Fiddelaers (39 jaar), getrouwd en vader van twee kinderen. Door rugklachten ben ik al enkele jaren bedlegerig. Zitten is onmogelijk, maar kortere stukjes lopen en wandelen kan ik wel.

Waarom Wessel? We hebben onze hond Wessel, een Border Collie, al vanaf dat hij pup was. Destijds hadden we weloverwogen voor een Border Collie gekozen. We zochten namelijk een lieve, middelgrote hond voor buiten, vanwege mijn allergie voor honden en katten. Ik ben een hondenliefhebber en ben ook met honden opgegroeid. In 2001 gingen we onze hond uitzoeken bij een kennel en toen hij oud genoeg was, mochten we hem ophalen. We hadden voor hem een ren met een nachthok gekocht (en gemaakt). Onze achtertuin is geheel omringd met tuinmuren en een heg. Overdag kan hij dus altijd in de achtertuin spelen, lopen en slapen. Ik heb drie gehoorzaamheidscursussen met Wessel gevolgd. Dat was erg leuk om te doen. Ik liet Wessel altijd uit en ging regelmatig met hem fietsen. Toen kon ik dat nog, want de rugklachten waren destijds veel geringer.

Aangepaste Wessel
Naarmate mijn rugklachten geleidelijk toenamen, kon ik ook geleidelijk minder met Wessel ondernemen. Gelukkig heeft hij daar nooit moeilijk over gedaan en is hij een tevreden hond. Nu het met mij wat beter gaat, kan ik wel verder met hem wandelen en meer met hem spelen. Regelmatig doe ik gehoorzaamheidsoefeningen met hem. Wessel doet dit erg graag, hij volgt dan braaf allerlei instructies op. Verder speelt hij graag met tennisballetjes of met zijn knuffel.

Als je rugklachten hebt, kun je niet bukken. Dat kan belemmerend zijn voor de omgang met je hond. Daar heb ik oplossingen voor gevonden. Nadat ik aan Wessel de instructie ‘hoog’ geef, gaat hij met zijn voorpoten omhoog tegen de muur staan. Hij staat dan op zijn achterpoten. Zo kan ik gemakkelijk en zonder bukken hem de riem om doen. Borstelen was ook een probleem, welke bij toeval werd opgelost. Vorig jaar hebben we een stenen tuinbankje gekocht. Na de instructie ‘op’ springt hij op het bankje en kan ik hem goed borstelen. We hebben Wessel geleerd dat hij een bepaald hoekje van de tuin als wc gebruikt. Dat is gemakkelijk opruimen en zo hoef ik tijdens het wandelen niets op te ruimen. Wessel is dus een aangepaste hond.

In de tuin. Onze kinderen, Jesper en Niels, kunnen alles met hem doen. We hebben hen wel duidelijk gemaakt, dat ze hem nooit mogen pesten. Een hond kan zich niet verdedigen, alleen door te grommen of te bijten. Dat laatste willen we natuurlijk niet. Als de jongens buiten spelen, gaat Wessel zo liggen, dat hij zowel hen als mij in huis kan zien. Normaal ligt hij altijd bij de schuifpui, want dan ligt hij het dichtst bij mij. Daar hebben we dan ook maar zijn mand neergelegd. In de weekenden gaat hij regelmatig wandelen in het bos of hardlopen met Mary. Grappige gewoontes en minpuntjes Als de jongens bellen blazen, komt Wessel helemaal in zijn element. Tot grote vreugde van iedereen springt en hapt Wessel naar zoveel mogelijk luchtbellen. Dit houdt hij een tijdje vol totdat hij doodmoe gaat liggen. Verder is het apart als de kerkklokken luiden, want dan gaat Wessel huilen als een wolf. Waarom hij dat doet weten we niet. We houden het er maar op dat hij dat geluid niet prettig vindt en door te ‘huilen’ dat geluid verdringt. Een hond die altijd buiten leeft, heeft minder contact met het gezin. Dat is bij ons niet anders. Zo is hij minder gewend aan bezoek of kinderen die bij ons komen spelen. Wij houden daar rekening mee door Wessel dan vast te leggen of in de bench te doen. De kinderen van mijn zwager echter, kunnen wel alles bij hem doen. We hebben Wessel destijds laten snuffelen aan de luiers van onze kinderen en ook bij die van hen. Die geur schijnt een hond op te slaan en ziet die personen dan als onderdeel van zijn omgeving. Of het ook wetenschappelijk bewezen is, weet ik niet, maar wij hebben daar ons voordeel mee gedaan.

Geschreven door Johan Fiddelaers
Geredigeerd door Evy
Maart 2010