Aly over het christendom
‘Het Christelijk geloof geeft mij lichamelijk en psychisch de kracht om volhardend te zijn, om nog te kunnen én willen leven.’
In de rubriek psyche komt iedere keer iemand aan het woord over zijn religie, levenswijze of filosofie. Dit keer schrijft Aly (47) over haar geloof in het Christendom. Ze vertelt over wat het geloof voor haar betekent en hoe ze er invulling aan geeft in het dagelijks leven.
Wil je jezelf kort voorstellen?
Ik ben Aly Loeve, 47 jaar en alleenstaand. Ik woon in een aangepaste woning. Ik heb al 29 jaar Posttraumatische dystrofie. Het is nu uitgebreid door mijn gehele lichaam. Ik lig hierdoor gemiddeld achttien uur per dag op bed. Ik heb veel hulp van de thuiszorg, die ik in koop via mijn persoonsgebonden budget (PGB). Daarnaast heb ik ook nog 18 vrijwilligers die allerlei verschillende dingen voor mij doen.
Wat is jouw relatie met het christelijk geloof?
Deels ben ik van thuis uit opgegroeid met het Christelijk geloof. Als kind en tiener zei het me niet veel, maar op latere leeftijd ben ik het gaan zien en inzien. Ik ben me hier op verschillende manieren mee bezig gaan houden. Ik ben onder andere 22 jaar juffrouw van de zondagsschool geweest. Ik heb kinderen vele verhalen uit de Bijbel mogen vertellen, maar moest er helaas vanwege mijn ziekte mee stoppen. Wij hebben de Bijbel als leidraad in ons geloof. Op zondag kunnen we twee keer naar de kerk gaan en daar uitleg krijgen over de Bijbel. Helaas kan ik zelf niet meer naar de kerk, maar ik ben door middel van de kerkradio direct met de kerkdiensten verbonden. Deze kerkdiensten hebben een vast stramien.
Daarnaast kun je vele kringen bezoeken om met elkaar de Bijbel te onderzoeken, te praten, zingen en bidden.Er is één keer per maand bij mij thuis een Bijbelgespreksgroep en af en toe komt de gebedsgroep ook bij mij. Ik heb veel gesprekken gevoerd over het geloof die vinden en vonden plaats bij mij thuis, of vroeger, als ik ergens was. Hierdoor zijn een aantal familieleden van mij weer terug gekomen bij de kerk. Ook zijn er mensen op zoek gegaan. Ik heb één keer op een gemeenteavond mogen spreken over geloven en chronisch ziek zijn. Eén keer in de zes tot acht weken komt de pastoraal werker bij mij op bezoek. Als ik eerder wil praten, kan ik altijd naar hem of de predikant bellen.
Kan je kort uitleggen wat het Christendom inhoudt?
Het zit al in de naam; het geloof in Jezus Christus, de Zoon van God. Binnen het Christendom heb je veel verschillende stromingen waaronder: Rooms Katholiek, Hervormd, Gereformeerd en Evangelisch. Daarnaast heb je nog vele aanverwanten.
|
Ben je aangesloten bij een kerk of parochie? Hoe komt het dat de één dit gelooft en de ander niet? Ja, dat is ook voor mij moeilijk om antwoord op te geven. Waarom spreekt de één het Boeddhisme of moslim zijn aan en de ander het Christelijk geloof? Ik denk, dat een ieder wel in zijn leven op zoek gaat naar “iets”. Bij ons heet het vervuld te zijn van de Heilige Geest (Pinksteren). Dit is niet zichtbaar, niet tastbaar. Het geeft je de hunker naar meer, meer te weten en meer te ervaren. |
.jpg) 'Jezus als goede herder, 4e eeuw, Museo Epigrafico, Rome' |
Kan je een voorbeeld geven van een algehele zonde wat de oorzaak is voor ziekte en lijden?
Nee, dat is moeilijk, we zijn allemaal in de zonde gevallen door Eva in het Paradijs. Ze at van een vrucht van de boom waarvan God had gezegd dat ze dit niet mocht eten. Algehele staat van zonde; Dit geldt voor ongelovigen en helaas ook voor veel Christenen.
Waarom het lijden mij dan wel overkwam en een ander niet?
Ja , opnieuw geldt hetzelfde dilemma. Hier kan ik geen antwoord op geven. Het is geloof! Ik zie het als een beproeving, die ik met de steun van God kan doorstaan.
Kan je in je gemeente merken dat mensen anders tegen je aan zijn gaan kijken door je ziekte?
Nee, ze zijn niet anders tegen mij aan gaan kijken. Tenminste dit is niet wat ik zelf zo ervaar. Ook is het bij ons niet het geval dat we een ziekte als straf op de persoonlijke zonde zien. In de begin jaren van ziek zijn was er veel aandacht. Ik ontving kaartjes en bezoek et cetera. Maar dit is helaas verleden tijd, het is “gewoon” geworden: Aly? O, die is ziek, ze ligt veel op bed. Het betrokken zijn, is verschillend. Ik heb jaren jeugdwerk gedaan, is er nu iets, dan wordt er nog wel eens gebeld met de vraag: Aly, zie jij het zitten om dit uit te werken, maar verder niet? Mijn vrijwilligers zijn wel allemaal lid van onze gemeente, maar het is niet vanuit de kerkelijke gemeente opgezet.
Wat spreekt je zo aan in het Christelijk geloof?
Het heeft mij in mijn jaren van ziek zijn veel troost en kracht gegeven om door te gaan. De eerste jaren van mijn ziek zijn dacht ik: wat heeft mijn leven nog voor doel? Wat doe ik hier nog? Ik kan niet meer werkzaam zijn in de maatschappij. Ik ben een last geworden en moet mijn hand ophouden voor mijn bestaan. Maar ik mocht leren zien dat mijn werk, wat ik nu mag doen, veel belangrijker werk is namelijk werkzaam zijn in Gods Koninkrijk. Zal het voor mij en allen die lijden zo blijven? Nee, alles zal veranderen en alles zal nieuw worden. Dan is er geen ziekte, geen verdriet en geen pijn meer. Wanneer dat komt ja, dat is niemand bekend, maar dat het er zal zijn, dat weet ik zeker. Dit alles wetende geeft het mij lichamelijk en psychisch de kracht om volhardend te zijn, om nog te kunnen én willen leven.
|
Mijn favoriete tekst: |
 |