Zwangerschap Rosi

'Na zes weken kon ik hem helemaal zelf verzorgen.' Ik ben Rosi, 24 jaar. Ik heb hemiparese rechts en een drain in mijn hoofd. Dit heb ik al sinds mijn geboorte. In mei 2006 werd ik ongepland zwanger. Ik vond het best wel moeilijk, omdat ik er eigenlijk nog niet mee bezig was. We zijn toen naar de huisarts gegaan en hebben gevraagd of het wel medisch verantwoord was om zwanger te zijn en te bevallen. Zwanger zijn was geen probleem, maar de bevalling kon wel wat moeilijkheden opleveren, maar ook dat was mogelijk. Johan en ik hebben toen besloten om het kindje te houden. Tijdens mijn zwangerschap had ik last van de normale klachten, wel was ik erg moe.

Om te leren hoe ik voor een kind moest zorgen, volgde ik ergotherapie in het ziekenhuis. Ook had ik een pop waarmee ik allerlei dingen oefende zoals verschonen en aankleden. Hoe dikker mijn buik werd, hoe zwaarder het werd. Ik kon steeds minder lopen en op het einde ging ik naar buiten in een rolstoel, die we van de thuiszorg hadden geleend.

Aan het einde van mijn zwangerschap was het niet zeker of de baby wel goed groeide, want hij was erg klein. Ik moest toen 2 keer in de week naar het ziekenhuis toe voor controle. Ik had nog geen pasje om met de taxi te gaan, dus het was 2 keer in de week zwaar afzien in de bus en de trein.

Mijn gynaecoloog kwam met het bericht, dat ze bezig waren met een onderzoek naar te kleine baby’s (dysmatuur). Bij dat onderzoek gingen ze de helft van de zwangere vrouwen inleiden en de andere helft moest wachten tot de bevalling vanzelf opgang kwam. Ik werd ingeleid. Daarna hebben we aan de neurochirurg gevraagd of ik een ruggenprik mocht krijgen bij de bevalling. Want met een ruggenprik had ik een stuk minder last van spasmes. En dat mocht. Dus ik kon op de normale mannier bevallen!

De volgende dag werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik kreeg een gel op mijn baarmoedermond gesmeerd. De hele dag door had ik weeën. ’s Avonds braken mijn vliezen en toen ik het niet meer volhield, kreeg ik de ruggenprik. Al vrij snel daarna kreeg ik persweeën. En met 38 weken precies is vroeg in de ochtend is mijn zoontje  geboren. Hij was heel erg klein en licht voor een pas geboren baby. Hij hoefde niet in de couveuse, maar hij moest wel een paar dagen op de babykamer blijven. Hij kreeg afgekolfde moedermelk, nutrilon en extra glucose.

Ik mocht vanwege mijn handicap een week in het ziekenhuis blijven om aan hem te wennen. Maar het was beter om thuis met de kraamhulp te wennen omdat de verpleegsters in het ziekenhuis  te weinig tijd hadden. Dus toen hij van de babykamer af was mochten we naar huis.

Thuis heb ik de maximale kraamzorg van 10 dagen gekregen vanwege mijn handicap. Maar dat was te kort om te leren om hem zelfstandig te verzorgen, dus kreeg ik nog 6 weken extra hulp van de thuiszorg. Alleen het probleem was dat het CIZ verkeerd had geïndiceerd. Ik had 25 uur in de week nodig, maar ze hebben maar 10 uur geïndiceerd. Dus ik kreeg 10 uur in de week een kraamhulp en de overige 15 uur kreeg ik huishoudelijke hulp via de WMO.

Het was een drukke periode. Hij kreeg 2 nachtvoedingen en 6 voedingen overdag. Maar al snel leerde ik hem zelf te verzorgen en kon ik de hulp al afbouwen. Ook sliep hij vrij snel door, nadat hij van de nachtvoeding af was.

In bad deed ik hem niet zelf vanwege de veiligheid, maar verder kon ik na zes weken mijn zoontje helemaal zelf verzorgen.
Geschreven door Rosi