Schrijven met Amerikaanse gevangenen
In het revalidatiecentrum waar ik van 1995 tot 1997 verbleef, kwam ik erachter hoe belangrijk het voor is om post te krijgen. Zo wist ik dat er toch nog mensen waren die om me geven en me niet vergeten waren. Toen ik in Het Dorp in Arnhem kwam wonen, kwam ik in contact met een schrijfgroep van Amnesty International die daar maandelijks bij elkaar kwamen.
Na verloop van tijd miste ik bij Amnesty het directe contact met iemand, omdat je niks opbouwt en er geen interactie is. Amnesty verwees me door naar Stichting Inside Outside, een stichting die bemiddelend optreedt voor Amerikaanse terdoodveroordeelden en langgestraften. Voordat je met een gevangene gaat corresponderen, moet je hier wel goed over nadenken. Kan je het zelf wel aan om met iemand te schrijven die misschien iemand vermoord heeft?
Na een gesprek met de voorzitster, Else Bougie, heb ik er eerst goed over nagedacht of ik dit wel wilde en kon. Je schrijft toch met iemand die een misdaad begaan heeft. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het voor mij niet uitmaakt waarvoor iemand vast zit. Het gaat om het schrijven en een luisterend oor zijn. Ook is er de keuze om met een langgestrafte of een terdoodveroordeelde te schrijven. Het was voor mij een bewuste keuze om voor een langgestrafte te kiezen. Contact hebben met iemand tot zijn executie kan namelijk erg zwaar zijn. Je krijgt toch een band met iemand door de jaren heen.
Ik schrijf ongeveer vanaf 1999 met gevangenen via Inside Outside. Ik zie ook een vorm van herkenning terug in de situatie waarin zij verkeert en die van de gevangenen. Zij zitten gevangen in de cel. Ik zit ook gevangen, maar dan in mijn lichaam en hierdoor in mijn huis. Door het corresponderen ben ik het contact met de buitenwereld voor hen.
Bij Inside Outside, kan je ook je interesses aangeven, zodat ze iemand kunnen zoeken met soortgelijke interesses. Dat maakt het leuker om te schrijven. Ik schreef eerst een aantal jaren met Tremayne. Nu schrijf ik sinds drie jaar met Mark, een viertiger die een eigen bedrijf had, maar nu door zijn gevangenschap geen contact meer heeft met zijn familie en kinderen. We schrijven met elkaar over onze bezigheden en interesses. Soms vraagt Mark of ik iets op internet uit wil zoeken zoals een adres of een songtekst. Gemiddeld stuur ik minimaal één keer per maand een brief of een kaartje.
Waarom ik dit doe? Schrijven vind ik leuk en zo kan ik toch een bijdrage leveren. Ik heb zelf ervaren hoe belangrijk post kan zijn. Op deze manier kan je voor iemand in moeilijke tijden wat terug doen. Het is mooi als je zo voor iemand iets kan betekenen. Ook is het leuk contact en vergroot het zeker je leefwereld.
Groetjes Veroni Steentjes
Stichting Inside Outside is een onafhankelijke stichting die bemiddelend optreedt voor Amerikaanse terdoodveroordeelden en langgestrafte gevangenen die willen corresponderen. Zij vinden dat ieder mens, van welke misdaden hij/zij ook beschuldigd wordt, recht heeft op contact met mensen buiten de gevangenis. Zij zijn niet tegen straf, maar wij zijn wèl tegen wrede, onmenselijke straf, inclusief de doodstraf. Via advertenties en publiciteit proberen zij in Nederland en Vlaanderen gegadigden te vinden om te schrijven. Veel gevangenen verliezen door de jaren heen het contact met de buitenwereld. Correspondentie met iemand in de buitenwereld kan daarom van levensbelang worden. Meer info: www.stichting-inside-outside.org