K. over haar hobby dansen

Een ander leven...........   Ik (K., 21 jaar) ben altijd gek op dansen geweest. Hoewel ik er zelf geen aanleg voor heb, gaat mijn hart er wel sneller van kloppen. Vooral buikdansen trekt me erg, maar ook de tango en flamenco wil ik graag leren. Eigenlijk alles dat er een beetje sensueel of sierlijk uitziet. Het is heerlijk om op muziek te bewegen, op welke manier dan ook. Ziektegeschiedenis Op mijn dertiende werd ik overvallen door mijn eerste chronische ziekte, colitis ulcerosa. Een ziekte die gepaard gaat met heftige darmontstekingen. Door het vechten tegen de ontstekingen ben je steeds moe. Verder heb je bij deze ziekte vaak last van buikpijn, diarree en misselijkheid. Jaren later, op mijn achttiende, kon ik van de ene op de andere dag niets meer. Ik was volledig uitgeput en had veel pijn in spieren en gewrichten. Ook was ik koortsig en had een scala aan andere klachten. Dit bleek de chronische vermoeidheidsziekte M.E. te zijn. Mijn wereld stortte in. Twee chronische ziektes, hoe kon mij dat overkomen?

Leuke dingen
Lange tijd lag mijn leven stil. Ik sleepte mezelf van het bed naar de bank en van de bank naar bed.
Pas na anderhalf jaar durfde ik het weer aan om iets te doen. Mijn fysiotherapeut heeft mij hier erg in gemotiveerd. Hij liet me inzien dat het belangrijk is om als chronisch zieke te blijven bewegen, hoe zwaar dat ook is. Anders gaat je conditie achteruit en kun je nog minder. Daarnaast liet hij me inzien dat het ontzettend belangrijk is om dingen te blijven doen die je leuk vindt. Tot dan toe had ik alles wat ik leuk vond opgegeven, omdat het te zwaar was. Maar in die periode ging het een beetje beter en durfde ik de stap weer te zetten. Want ik kon nog wel íets, maar dan wel aangepast op mijn niveau

Buikdansen
Ik koos voor buikdansen, omdat ik dat altijd al wilde leren. De eerste les heb ik meteen over mijn beperkingen verteld. Er werd begripvol gereageerd en dat vond ik erg fijn. De lessen bleken ontzettend zwaar. Ik zat dus meer aan de kant te kijken dan dat ik meedeed. Er kwamen een hoop gevoelens los bij het buikdansen. Het was de eerste heftige confrontatie met mijn beperkingen nadat ik ziek was geworden. Van een les kon ik enorm vrolijk maar ook enorm verdrietig worden. Doordat de bewegingen nogal inspannend zijn en de nodige concentratie vragen, kon ik vaak niet meekomen. Ik merkte dat mijn zelfvertrouwen gedaald was. Ik vond mezelf maar waardeloos. Natuurlijk zag ik in hoe hoog ik de lat voor mezelf legde. Eigenlijk mocht ik al blij zijn dat ik dit weer kon.

Nieuwe hobby’s
Op een gegeven moment ben ik gestopt met de buikdanslessen, omdat ik vaak de rest van de week ziek en met pijn in bed lag. Lange tijd vond ik het dat waard, maar ik wilde nu ook wel eens iets anders doen. Na buikdansen ben ik een meditatiecursus gaan volgen. Omdat dat iets is wat je met je hoofd doet, maken lichamelijke beperkingen eigenlijk niet uit. Mijn concentratie is sterk verminderd, doordat ik me de hele dag uitgeput voel. Als het mediteren niet meer lukte, stopte ik gewoon of ging ik even liggen. De docente was van mijn situatie op de hoogte en reageerde hier heel begripvol op. Na een tijdje wilde ik weer iets anders. Vanaf die tijd ben ik met allerlei dingen bezig. Zo schrijf ik nu columns voor het tijdschrift van de ME/CVS-stichting en volg ik een cursus verhalen schrijven.

Zingeving
Ik ben altijd open geweest over mijn ziekte en de daaruit voortvloeiende beperkingen. Ik merk dat mensen daar positief op reageren. Zelf vind ik het ook fijn als mensen ervan op de hoogte zijn. Ik zit niet in een rolstoel en aan mij is verder ook niets te zien. Mensen weten vaak dus niet dat er iets gaande is als ik het niet vertel. Als mijn concentratie minder is of als ik een slechte dag heb, ga ik gewoon eerder weg bij de cursus. Stiekem ben ik best trots op mezelf dat ik de stap heb durven zetten om te gaan buikdansen. Ik stap nu op alles af wat ik aankan. Ook al is dat aangepast op mijn niveau. Liever naar een halve lezing dan naar helemaal niets. Liever een deel van een cursus doen dan thuis op de bank blijven zitten. Liever maar de helft van een boek meekrijgen dan helemaal niet lezen.

Mijn hobby’s geven me het gevoel dat mijn leven zin heeft. Ik heb er mijn zelfvertrouwen door terug gekregen. En het belangrijkste: ik beleef er ontzettend veel plezier aan. Buikdansen is voor mij de poort geweest naar een heel ander leven. Een leven waarin ik mijn beperkingen accepteer en ondanks alles kan genieten. Misschien wel meer dan een gezond persoon!

Geschreven door K.

M.m.v. Veroni Steentjes