Verhuizen met een handicap door Francine

Bij verhuizen met een handicap komt veel om de hoek kijken. Gelukkig is het ook voor mensen met een handicap mogelijk om te verhuizen. Het vraagt veel organisatie, maar niets is onmogelijk.

 

Verhuizen is een periode van veel beslissingen nemen en veel regelen. Als je een handicap hebt, dan komt er nog iets meer bij kijken. Zelf ben ik in drie jaar tijd twee keer verhuisd. In september 2006 ben ik van Leiderdorp naar Emmeloord gegaan. In november 2008 ben ik van Emmeloord naar Zwolle verhuisd. En nee, verhuizen moet je niet te vaak doen, want alle aanpassingen, hulp en verzorging moet mee. Dat verloopt niet altijd even goed. Daar kom je vaak achteraf pas achter. Veel moet opnieuw aangevraagd worden via de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning www.postbus51.nl/wmo, voorheen WVG) van je nieuwe gemeente. Dit betekent dat de overgang niet altijd even soepel verloopt. Ik zal eerst iets over de situatie in Leiderdorp en de eerste verhuizing vertellen. Daarna vertel ik over de recente verhuizing.

In Leiderdorp woonde ik zelfstandig en had ik alleen hulp in de huishouding. Via de Wmo heb ik ook een rolstoel, een scootmobiel en een aangepaste auto gekregen. Het laatste jaar zat ik in de dagrevalidatie. Hierbij kwam naar voren dat ik meer hulp gedurende de dag nodig had. Vrijwel direct heb ik mij georiënteerd op een Fokuswoning www.fokuswonen.nl. Ik zag het niet zitten om, in die situatie van toen, hulp via thuiszorg te krijgen. Een betere woning met hulp op afroep en op aanwijzing voldeed beter aan mijn persoonlijke situatie. Dit is voor mij de reden geweest om me aan te melden voor een Fokuswoning.

Voor een Fokuswoning heb je een indicatie van CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg www.ciz.nl) nodig. Je moet ook aan een aantal voorwaarden voldoen om voor een Fokuswoning in aanmerking te komen. Deze procedure heeft bij mij twee maanden geduurd. Daarna stond ik op de wachtlijst voor een woning. Weer twee maanden later werd ik gebeld, dat er een woning leeg stond in Emmeloord. Na de nodige gesprekken kwam ik in aanmerking voor deze woning. Na vier weken had ik de sleutels in handen en kon het klusteam aan de slag met schilderen, behangen en het verhuizen zelf.

Terwijl iedereen druk bezig was in het nieuwe huis, had ik bij de gemeente Leiderdorp al een verhuisvergoeding aangevraagd. Want als je van een zelfstandige woonsituatie naar een zorgsituatie gaat, in verband met ziekte en/of handicap, kun je in aanmerking komen voor verhuisvergoeding. Deze regeling wordt bij veel gemeenten toegepast als je wordt opgenomen in een instelling, maar is ook geldig als je naar een Fokuswoning gaat verhuizen.

Door de Wmo had ik ook wat te doen. Eenmaal verhuist heb ik direct alle Wmo aanpassingen opnieuw aangevraagd bij de gemeente Noordoostpolder. Uiteindelijk kwam het er op neer, dat de rolstoel en de scootmobiel door de Noordoostpolder overgenomen zijn. De aangepaste auto is door de Noordoostpolder afgewezen. Deze heb ik in moeten leveren. In ruil daarvoor kreeg ik een pasje voor het collectief vraagafhankelijk vervoer. De Wmo is niet verantwoordelijk voor vervoer buiten de gemeentegrenzen. Spontaan bezoek aan vrienden, familie en het doen van vrijwilligerswerk, waar eigen vervoer noodzakelijk voor was, werd verleden tijd. Vanwege de verhuizing naar Emmeloord ben ik, door het verlies van de auto, ook een groot deel van mijn bewegingsvrijheid kwijt geraakt. Tegen deze beslissing ben ik in beroep gegaan, maar ik stond met de rug tegen de muur. De wetgeving is star, en laat weinig menselijkheid toe. Verlies van eigen auto, was voor mij ook een groot verlies van mijn levensvreugde. Dat gevoel is met geen pen te beschrijven.

In Emmeloord was de hulp van Fokus vanaf dag één voor mij beschikbaar. Het was wel erg wennen om nu ADL te krijgen en daar zo goed mogelijk mee om te gaan. De hulp in de huishouding heeft drie maanden geduurd voor die er was. Toen werd het nog geregeld vanuit het zorgkantoor. Zij konden het maar niet begrijpen, dat een mens ook kan verhuizen. Ze bleven mijn dossier al die tijd tussen twee kantoren heen en weer sturen. De woningaanpassingen zaten al in de nieuwe woning, op een paar kleine dingen na.  Alles bij elkaar heeft het een half jaar geduurd voor het er allemaal goed in zat. Veel bellen en er bovenop blijven zitten, is een goed advies. Dit is met een handicap of ziekte wel eens moeilijk uitvoerbaar. Het heeft wel eens wat frustraties bij mij en de uitvoerders veroorzaakt. Want hoe onbenullig ook: een extra lang trekkoord voor het alarmsysteem in de badkamer kan van levensbelang zijn.

Zoals ik in de inleiding al aan gaf ben ik in november 2008 naar Zwolle verhuisd. Het ‘Fokuswonen’ beviel mij prima, dus ben ik binnen Fokus verhuisd. Deze keer heb ik mij ingeschreven voor een nieuwbouwproject. De woningacceptatie tekende ik al in maart 2008, terwijl hier alles nog in de steigers stond. Hierna kreeg ik mijn twee intakegesprekken met een medewerker van Fokus. Tijdens deze gesprekken werden ook mijn woningaanpassingen besproken en aangevraagd. Deze aanpassingen hebben ze hierdoor mee kunnen nemen in de afbouwfase. Bij de oplevering van de woning in oktober 2008 waren - tot mijn grote vreugde - alle woningaanpassingen aanwezig.

Tussen het laatste intakegesprek en de oplevering van de nieuwe woning zaten acht maanden. Voor deze acht maanden had ik een schema van werkzaamheden opgesteld, van verhuisberichten regelen tot de afdeling Wmo van Zwolle inlichten. Met opzet lichtte ik alleen de afdeling Wmo van Zwolle in en niet van de Noordoostpolder. De oude gemeente mag niet zomaar een rolstoel innemen bij verhuizing, voordat in de nieuwe gemeente de aanvraag verwerkt is. Zodra ik de datum van verhuizing wist, heb ik de Wmo aanvragen ingediend. De Noordoostpolder is op de hoogte gesteld tijdens de overnameprocedure van de gemeente Zwolle. Deze probleemloze overnameprocedure heeft twee maanden geduurd. Ik was erg blij dat het zo soepel verliep. Een nieuwe rolstoel werd aangevraagd. Hier is een ergotherapeutisch rapport voor nodig. Mijn huidige rolstoel kan ik nog blijven gebruiken, maar is niet meer adequaat voor mij. De vervanging van deze rolstoel heb ik samen laten vallen met de verhuizing.

Mijn voorzieningen van de zorgverzekeraar zijn beide keren probleemloos mee verhuisd. Grote aanpassingen, zoals een bed of een sta-op-stoel, mee verhuizen wil soms problemen geven. Van de ene verzekering mag je risicoloos in eigen beheer je aanpassing verhuizen en van de ander niet. Het loont de moeite om het uit te zoeken. Er zijn voorwaarden waaronder de grote voorzieningen op kosten van de zorgverzekeraar worden verhuisd (of met een kleine bijdrage). Als je handige verhuizers hebt, kun je het ook laten doen. Schade aan je hulpmiddel, ontstaan door de verhuizing, is dan wel voor eigen rekening. Naast het verhuizen van een huishouden, kan het verhuizen van aanpassingen veel tijd vergen. Lastiger is om in een nieuwe woonplaats te wennen aan nieuwe hulpverleners, therapeuten en artsen. Het zoeken van een nieuwe huisarts en tandarts is iets waar je op tijd mee moet beginnen. Naast het feit dat de huisarts of tandarts je aan moet spreken, is het belangrijk dat de praktijk goed toegankelijk is. Hierbij heb ik veel hulp gehad van de zorgverzekeraar via zorgbemiddeling. Daar hebben ze de kennis in huis. Het heeft mij veel werk uit handen genomen.

Gelukkig is het ook voor mensen met een handicap mogelijk om te verhuizen. Het vraagt wel veel organisatie, maar niets is onmogelijk. Na zeven maanden zijn de belangrijkste dingen geregeld. Tot mijn grote ergernis moeten een paar aanpassingen nog altijd geplaatst en geregeld worden. Van de verhuizing heb ik geen moment spijt gehad. Het is veel regelen geweest. Nu dat bijna achter de rug is, kan het grote genieten beginnen.

Geschreven door Francine Osseweijer.
Geredigeerd door Johan Fiddelaers.
Augustus 2009