Johan bezoekt liggend het concert van de band Anathema

Enkele maanden geleden kreeg ik een e-mailbericht van oud collega Leon met de vraag of ik zin had om mee te gaan naar het concert van de band Anathema (17 oktober jongstleden in Poppodium 013 in Tilburg). Dat hoefde hij natuurlijk geen twee keer te vragen. Het was alweer ruim drie jaar geleden dat ik naar een concert was geweest (Neal Morse). Anathema is wel een band die ik graag eens live zou willen meemaken. Hun DVD Universal met live optreden in een Romeins theater in Bulgarije en met ondersteuning van het Plovdiv Philharmonica Orchestra bekijk ik vaak. Ook luister ik vaak naar hun drie meest recente Cd’s. 

 

Anathema
Anathema is een Britse band uit Liverpool van de drie broers Cavanagh (zanger, gitarist en bassist) plus broer en zus Douglas (zijnde de drummer en de zangeres), aangevuld met nog een bandlid. Ze maken melodieuze progressieve rock welke dichter aanleunt tegen rock dan hardrock. De zanger en zangeres hebben beiden een heel mooie stem. De songs zelf hebben veelal een rustig begin waarbij enkele akkoorden steeds worden herhaald, waarna het uitmondt in een mooie passionele climax en tenslotte weer rustig eindigt. Gewoon prachtig!

 

Wat eraan vooraf ging?

Een concert bijwonen is voor mij geen eenvoudige klus, omdat ik er zal moeten liggen. Daarvoor heb ik de volledige medewerking van de zaal nodig, in dit geval dus Poppodium 013. Gelukkig kan dit via de email. Daarin vraag ik om hun medewerking en geef ik aan waarom en hoe ik bij een concert aanwezig kan zijn. Ik mail hen de foto’s en de maatvoering van mijn opklapbed. Ik merk dat hoe duidelijker ik hierin ben, des te eerder zij denken in een oplossing dan in een probleem. Ook geef ik aan dat ik wel iets moet kunnen zien, dus niet dat ik steeds tegen de benen of ruggen van andere concertbezoekers aankijk. De zaalmedewerkers bekijken of het praktisch mogelijk is, daarbij rekening houdend met de veiligheid van mij en anderen. Ook moet worden gedacht over het maken van een tijdelijke verhoging, 

bijvoorbeeld met tafels of met delen van een podium. Voor de organisatie komt zo’n vraag bijna nooit, dus is het erg belangrijk dat je meedenkt. En toen kwam het verlossende mailbericht dat ik welkom was: wat was ik blij zeg. Onmiddellijk bestelde ik mijn ticket voor het rolstoelpodium en kon de voorpret beginnen.

 

’s Avonds
Op de dag zelf werd ik steeds zenuwachtiger totdat Leon en ik vertrokken met onze auto met bed erin. Toen we bij Poppodium 013 in Tilburg arriveerden, stonden er al veel concertbezoekers buiten te wachten tot de zaal openging. Wij moesten ons van te voren melden bij de ingang, waar ze op de hoogte waren van mijn komst. Ze begeleidden ons naar het rolstoelpodium met het speciaal voor mij gemaakte verhoging. Voordat het publiek binnen was, maakten ze in alle rust mijn karperbed met stevige tape goed vast op de verhoging. Het publiek stroomde langzaam binnen. Het leek erop dat het was uitverkocht. Nadat de band van het voorprogramma had opgetreden, nam de spanning in de zaal voelbaar toe, totdat de bandleden van Anathema onder luid applaus het podium betraden. Eindelijk kon het echte genieten beginnen!

 

 

Het concert
Anathema begon met twee songs van hun laatste Cd. Daarna passeerden songs van eerdere Cd’s, afgewisseld met 

songs van hun laatste Cd. De band had er zichtbaar zin in en communiceerde ook met het publiek. Meerdere keren keken Leon en ik elkaar

blij aan, zo van: ‘Sjiek hè’? Het was ook echt gaaf en zelfs betoverend mooi zoals de band vol passie speelde. Het was net zo betovere

nd als de Droomvlucht in de Efteling. Niet alleen de bandleden gingen op in hun muziek, maar ook het publiek en ikzelf natuurlijk. De lichtshow was erg mooi om te zien. Helaas was het soms te donker om goede foto’s te maken. De zanger en zangeres zongen erg mooi en de drummer viel op door zijn strakke, foutloze ritme. Maar wat me echt opviel was dat Anathema als een hechte band op het podium stond. Het geluid was prima en ieder instrument was goed hoorbaar, wat de songs ten goede kwam.

 

De band trad zo’n twee uur op waarin ze zeventien nummers speelden, daarin zaten de meeste van mijn favoriete nummers: Thin Air, Ariel, The Beginning and the End, Anathema, Untuchable Part 2 en Fragile Dreams. Wat een band en wat een optreden. Echt gaaf om mee te maken!

Na afloop gingen de lampen aan, voor mij had het nog wel langer mogen duren… zo mooi. Toen een deel van het publiek de zaal had verlaten, kwamen medewerkers van 013 naar ons toe om het bed los van het podium te maken. Daarna werden we via een achteruitgang naar buiten geleid, zodat we minder ver hoefden te lopen. Gelukkig maar, want de pijn was hevig en lopen ging gewoon slecht. Maar ik had super genoten van het concert. Ik dacht nog: ‘Waarom ga ik niet veel vaker naar een concert?’, maar de dagen erna kwam door de pijn het besef waarom ik zo weinig ga. Maar de pijn en de bijbehorende terugslag was het helemaal waard. Ik ben een topherinnering rijker! 

 

Tot slot wil ik de medewerkers van Poppodium 013 bedanken voor hun VIP-behandeling. Zij maakten Anathema’s concert voor mij mogelijk.

 

Geschreven door Johan Fiddelaers

Geredigeerd door Evy

Januari 2015 (MM 2014-2)