Laat het mij zien in je trouwe ogen

Als ik in jouw trouwe, mij o zo bekende, ogen kijk, zie ik ouderdom. Je oogleden hangen triest naar beneden. Je kijkt niet meer helder de wereld in, maar vertroebeld door staar. In je gezicht zie ik de vergane jaren en bij je wenkbrauwen zitten hier en daar grijze haren.

  

Je gehoor wordt minder, maar je was toch al Oost-Indisch doof. Je trekt steeds meer je eigen plan en je doet waar je zelf zin in hebt. Toch wil je op jouw respectabele leeftijd nog steeds aan het werk zijn. Echte rust zit niet in je. Je kunt moeilijk afwachten en zien dat een ander jouw werk overneemt. Die taak afgeven vind je moeilijk. Je wacht eerst even tot een ander je werk doet. Als dat niet snel of goed genoeg gaat, onderneem je actie en doe jij wat gedaan moet worden. Echt met pensioen gaan, kun je niet.

 

Ik zie je de laatste jaren ouder en ouder worden. De afgelopen maanden ben je hard aan het aftakelen. De jaren gaan ineens hard tellen. Ik zie dat je steeds minder adem krijgt en dat je hartslag is verhoogd. Je bent snel moe en onrustig. Ik lijd aan jouw lijden. Ik vind het moeilijk om het aan te zien. Ik wil iets doen, maar ik kan er alleen maar voor je zijn.

  

Wanneer jouw lijden voldoende is, weet ik niet. Ik hoop dat jij het mij laat weten of dat je het toont, zodat ik kan handelen in jouw geest. Ik wil je vanuit egoïsme zo lang mogelijk bij mij houden. Verstandelijk weet ik dat het alleen maar om jouw welzijn gaat. Dat zie ik gelukkig steeds meer en beter in. Mede omdat ik de afgelopen maanden jouw dood indachtig was, wetende dat je dag weleens gekomen kan zijn.

  

Ik verzoek alle verlichte wezens mij de wijsheid en compassie te geven die nodig is om in het welzijn van jou te handelen. Kon je maar praten en zeggen dat het leven voor jou geen leven meer is. Mijn lieve Amor, al bijna twaalf jaar ben je mijn trouwste kameraad en de beste hulphond die ik me kan wensen. Ik hoop dat ik jou net zo trouw kan zijn, als jij voor mij was. Ik geniet nu van ieder moment dat je bij me bent, wetende dat je niet lang meer bij me zult zijn. Ik hoop alleen dat ik straks sterk genoeg ben om jouw gemis te dragen.

 
Geschreven door Veroni Steentjes
Geredigeerd door Evy en Johan Fiddelaers
Afkomstig uit het Mobiel Magazine van December 2014

Amor is op 21 augustus 2014 in zijn slaap overleden