Boek: Esther Vergeer: Kracht & Kwetsbaarheid (Eddy Veerman)

Titel: Esther Vergeer: Kracht & Kwetsbaarheid

Schrijver: Eddy Veerman

Genre: Sport, biografie

Inhoud: 207 bladzijdes

Verschenen in: februari 2013

Uitgeverij: Arko Sports Media B.V.

 

Esther Vergeer en haar boek:

Esther Vergeer is bekend vanwege haar ongeëvenaarde prestaties als rolstoeltennisster. Van het jaar 2000 tot en met de Paralympische Spelen van London in 2012 bezette ze onafgebroken de nummer één positie van de wereld. Van januari 2003 tot en met die Spelen won ze zelfs al haar enkelpartijen: vierhonderdenzeventig wedstrijden op rij! Haar erelijst is indrukwekkend:
- 148 titels in het enkelspel, waaronder vier gouden Paralympische medailles (2000, 2004, 2008 en 2012), 21 Grand Slams en 14 NEC Masters

- dubbelspel: 136 toernooien gewonnen, waaronder drie gouden Paralympische medailles en 23 Grand Slams.

Een erelijst die ook bij de valide toptennissers veel respect afdwong. Esther vertelt dat ze in het buitenland veel meer erkenning voor haar prestaties ontving dan in Nederland. In veel andere landen om ons heen wordt gehandicaptensport veel meer gewaardeerd en is er meer aandacht van de media. Talloze finales speelde ze tegen de Nederlandse Korie Homan. Zowel mentaal als tactisch was Esther ijzersterk, toch kende ze haar twijfels. Iedere keer weer hervond ze zich tijdens deze finales.

In haar boek geeft Esther zich bloot, ze stelt zich kwetsbaar op door over haar gevoelens, emoties en onzekerheden te vertellen. Het boek bevat veel foto’s over haar leven voor, op en naast de tennisbaan. Mentaal was ze erg sterk en ze leefde puur voor haar sport, zij had daar alles voor over.

Samenvatting:
Het boek begint met de Paralympische Spelen van London in 2012 zelf. Achteraf bezien is dit haar laatste toernooi worden, maar dat wist ze op dat moment nog niet. Daarna gaat haar biografie chronologisch verder. Esther werd in 1981 geboren, op zesjarige leeftijd ontstonden haar gezondheidsproblemen. Tijdens een zwemles in maart 1988 raakte ze bewusteloos. De artsen ontdekten een hersenbloeding. Na haar derde hersenbloeding werd haar hele lichaam onderzocht en ontdekten de artsen een bloedvatenafwijking rondom haar ruggenmerg. Daar kwamen de hersenbloedingen vandaan. Op 15 januari 1990 volgde een zware en risicovolle operatie, ze werd wakker met nauwelijks gevoel in haar benen en kwam in een rolstoel terecht. Tijdens haar revalidatie kwam Esther in aanraking met rolstoelbasketbal en rolstoeltennis. Beide sporten beoefende ze jarenlang, uiteindelijk koos ze voor rolstoeltennis. Haar ouders en haar broer zijn erg belangrijk voor haar, ze deelden lief en leed. Esther was niet alleen zeer professioneel bezig om als topsportster te leven - ze had er alles voor over om nummer één van de wereld te blijven - maar ze vond het ook belangrijk om een positieve bijdrage te leveren aan rolstoeltennis en gehandicaptensport in het algemeen. Daar reisde ze het hele land voor door. Ook zette zich in voor de integratie van de gehandicaptensport in de valide sport. Esther kan gerust een boegbeeld voor de gehandicaptensport worden genoemd. Ze vertelt uitgebreid haar maatschappelijke projecten, namelijk over: haar eigen foundation, de samenwerking met de Johan Cruijff Foundation, haar functie als directeur van het ABN AMRO toernooi, Team ParaStars en haar ambassadeurschappen. Esther verzorgt lezingen en clinics door heel het land. Het boek begint met twee voorwoorden, namelijk van Roger Federer en Johan Cruijff.

 

Cijfer waardering: 8

Korte toelichting op het cijfer:

De opbouw van het boek is goed gekozen, namelijk door te beginnen met de Paralympische Spelen van London in 2012 en de voorbereiding daarop. Dat is haar meest recente toernooi wat bij haar volgers nog goed in het geheugen staat. Esther vertelt heel open over bijna alles, over de operaties en de revalidatie toen ze nog kind was. De ervaringen van haar directe omgeving (bijvoorbeeld van haar ouders, broer, vriendinnen, trainers, tegenstanders en haar vriend) zijn in de vorm van knipsels er tussen gezet. Soms zijn die storend, omdat ze het verhaal onderbreken, maar vaak erg verhelderend! Het boek leest zich gemakkelijk en bevat veel mooie foto’s.

Er zijn nog enkele passages in haar boek die ik graag wil vermelden:

- Na haar toernooi in Peking in 2008: “Meer dan ooit realiseerde ik me dat de evolutie en volwassenwording van de gehandicaptensport en de Paralympische Spelen in het algemeen en van rolstoeltennis in het bijzonder, parallel liep met mijn eigen ontwikkeling als sporter en persoon, en dat aan de evolutie in feite geen einde komt.”

- Haar gedrevenheid om gehandicaptensport naar een hoger niveau te tillen: “Mede op initiatief van André heb ik daarna als lid van de AtletenCommissie van NOC*NSF een bijeenkomst van paralympische atleten en coaches georganiseerd, waarin ik stelde dat paralympische sport niet langer als gehandicaptensport moet worden beleefd, maar als topsport. Daar heb je sporters voor nodig die kiezen voor een fulltime programma en zo hun handicap als het ware loslaten.”

- Het was voor Esther een moeilijk besluit om te stoppen met tennissen, over deze besluitvorming schrijft ze onder meer het volgende: “Een droom was werkelijkheid geworden, ik was blij, tevreden, maar euforisch? Als je dromen en ambities eenmaal zijn vervuld, ben je ze ook kwijt. Ik voelde me leeg en mijn hoofd zat vol twijfel over de toekomst.”

Geschreven door Johan Fiddelaers
Gepubliceerd in Mobiel Magazine 2013-2