Immemorial Diesel 16 mei 2005 3 juli 2014

In februari 2008 kwam er een grote rustige lieve zwarte labrador mijn leven binnen wandelen. Zijn naam was Diesel, en binnen een maand was het mijn trouwe metgezel die mij bijstond in leuke en minder leuke momenten. Het was een gezonde hond waarmee ik niet naar de dierenarts hoefde buiten de reguliere bezoekjes om. Hij deed zijn  hulptaken en was vooral een vriend en een stabiele factor in mijn chaotisch bestaan gedurende de jaren die hij samen met mij heeft beleefd. Zijn aanwezigheid heeft mijn leven rijker gemaakt.

 

Half mei 2014 stond er voor mij (Fons) een zware operatie gepland. Diesel ging voor enkele weken naar een bevriende oppas toe. Mijn herstel zou een maand tot zes weken in beslag gaan nemen, en Diesel kon daar blijven zo lang als het nodig was. Voor mijn vertrek maakte ik nog de opmerking tegen hem dat hij geen gekke dingen moest uithalen: ik wilde hem gezond weer terug hebben. Mijn operatie verliep goed, na een week werd ik uit het ziekenhuis ontslagen.

 

Tumor
Een dag na mijn ontslag kreeg ik het bericht van de oppas dat ze met Diesel naar de dierenarts wilde, omdat ze een bultje achter zijn oog had waargenomen. De dierenarts gaf aan dat het er niet goed uit zag. Diesel was via de huisdierenverzekering verzekerd, dus kreeg ik het advies om een CT-scan te laten maken. De oppas had ineens een zieke Diesel in huis die vermoeidheid en pijn aangaf. Ik lag thuis te herstellen en was nog niet in staat om Diesel in huis te nemen. Het voelde heel beroerd. Gelukkig kon de oppas met Diesel naar Utrecht. De uitslag van de CT-scan was, zoals verwacht, niet goed. Diesel had achter zijn oog een kwaadaardige en snelgroeiende tumor. Er was niets aan te doen. Deze nare uitslag gaf wel zekerheid en bevestigde wat iedereen eigenlijk al wist.

 `

Diesel thuis

Een week later kon ik gelukkig weer met de scootmobiel naar buiten en kwam ook Diesel weer thuis. Het was voor mij ook meteen duidelijk dat Diesel ziek was, en dat hij last van zijn hoofd had. We hebben iedere dag iets leuks gedaan en genoten van het samen zijn. En zoals een echte hulphond, ging hij hier ook meteen weer aan het werk. Werken zat in zijn systeem, en of hij nu ziek was of niet, dat deed er voor hem niet toe. Het was soms moeilijk om te aanvaarden dat juist dit was zoals het was.

 

Achteruitgang

Mijn gezondheid nam toe, en Diesel ging harder achteruit dan ik wilde. Toen ik niet meer aan Diesel zijn hoofd mocht komen, was het moment daar.  Diesel had echt pijn, en hij ging mee als ik hem mee naar buiten nam om te zwemmen. Daar knapte hij van op, en dan rende hij zijn rondje. Dat waren de momenten die waardevol waren in de laatste weken met Diesel. Op 3 juli ben ik met Diesel naar de dierenarts gegaan. Het was mooi weer die dag, en die ochtend hebben we in het park  doorgebracht. Diesel in het water en ik er naast, en zo hebben we een geweldige ochtend gehad samen. Konden we altijd maar zwemmen....

 

Nu, een paar maanden later, is het nog steeds raar zonder Diesel. De verwachting was om er samen nog een paar jaar erbij te hebben. Dit onverwachte afscheid sloeg in als een bom, en de krater die deze achter gelaten heeft is nog steeds voelbaar. Ik zat niet alleen zonder mijn vriend Diesel, maar ook in ene zonder zijn hulp. Pas na Diesel zijn overlijden voelde ik de leegte en het gemis van zijn hulphond zijn.

 

Inmiddels zijn er al dingen in gang gezet voor de opvolging van Diesel. Hierover in het volgende mobiel magazine meer.

 

Geschreven door Fons Osseweijer
Geredigeerd door Veroni Steentjes
Op website juni 2015