Een hulphond herkent altijd zijn trainer/trainster

In 2001 verliep een hulphond aanvragen als je op bed ligt zeer moeizaam. Ik (Veroni) werd afgekeurd doordat ik fysiek te beperkt was. Vandaar dat mijn vriend en ik zelf een oplossing zochten. De ouders van Emile kenden Nel Schreurs. Zij heeft in het verleden mensen getraind die bij de organisatie hulphond werkten. Ook heeft ze vele honden getraind, in het bijzonder het flatcoated retrievers. Ze heeft ook een aantal jaren iemand verzorgd die op bed lag. Zij wilde me graag helpen door Amor in de beginperiode in huis te nemen en te socialiseren. In 2002 nam ze hem vier maanden intensief onder haar hoede.
 

Trainer
Toen Amor in september 2002 met tien weken oud bij de fokker werd opgehaald, is hij meteen naar trainster Nel gegaan die onderin in het Limburgse land woont. Ze heeft hem van september 2002 tot en met december 2002 in huis gehad. Hij kwam dan het weekend bij me. Emile haalde hem dan op en bracht hem op zondag weer terug. Zo maakte hij in zijn jonge jaren vele kilometers. Zij bracht hem de basis bij. Het aftrainen zou Emile doen die veel ervaring heeft met honden trainen. Vele jaren geleden had Nel Amor nog één keertje gezien. Aangezien Amor hard achteruit ging, liet ik Nel weten dat als ze hem nog een keer wilde zien ze niet lang moest wachten.
 

Bezoek
Op dinsdag 8 juli 2014 was het zover. Nel kwam met Mia, de moeder van Emile mee, die ook in Limburg woont. Toen Nel in die trainingstijd weg was, ving Mia Amor op. Ik vroeg me af of Amor Nel zou herkennen na zoveel jaren. Nel gaf me bij binnenkomst een kaart waar ook op stond dat zij zich afvroeg of hij haar nog herkende. Nou, het antwoord is volmondig ja! Hij herkende haar meteen bij binnenkomst. Dat was erg mooi en ontroerend om te zijn. Hij duwde meteen zijn hoofd naar haar toe, zo van krabbel me maar even. Hij bleef ook de hele tijd bij haar, wat hij anders nooit doet. De laatste tijd vindt hij visite druk en gaat dan ergens in de keuken liggen waar het rustig is. Stitch vond het in het begin niet leuk dat zij Amor zoveel aandacht gaf en hem niet. Hij bracht een speeltje, maar zij ging daar niet op in. Toen vond hij het goed, doordat hij zag hoe Amor op haar reageerde. Nel smokkelde wel meteen door ook een stukje koek aan Amor te geven. Ze gaf aan dat beide honden er goed uitzien en mooi in de vacht zitten.

 

Totaal verschillend
We hebben aan Nel nog even het verschil laten zien tussen hoe Amor en Stitch op bed liggen bij mij. Amor is nogal lomp en heeft het motto van: Als ik maar goed lig! Stitch is totaal anders. Hij voelt eerst of hij kan gaan liggen en zo ja, waar hij dat doet. Hij ligt vaak over mij heen op mijn onderbuik. Waar hij exact gaat liggen, hangt af van hoeveel pijn ik heb en waar. Hij wil totaal niet hoog bij mijn gezicht liggen bij mijn armen wat Amor wel doet. Tevens hebben we even laten zien dat Stitch mijn hoofdkussen alleen bij het flapje vastpakt wat we eraan gemaakt hebben. Amor heeft het nog gebracht toen er geen flapje aan zat. Stitch kent het pakken niet zonder flapje. Hij pakt het dus alleen maar aan het flapje vast om uit de stoel te trekken. Ze zijn allebei hulphonden, maar op een totaal verschillende wijze voeren ze het uit.
 

Aandenken
We hebben nog enkele foto's gemaakt voor onszelf en voor Nel. We hebben een foto op een canvasdoek laten afdrukken en naar haar toe gestuurd als aandenken. Zonder haar hadden we Amor niet als hulphond gehad. Het was ook duidelijk te zien dat Nel ook een verbinding met Amor heeft en had. Toen ze weg ging was ze buiten even emotioneel wetende dat de kans erg klein is dat ze Amor nog een keer zal zien. Zo zie je dus dat niet alleen mensen zich aan elkaar gaan hechten, maar dat dieren dat ook te doen. Hij had nooit zo gereageerd als hij geen verbinding met haar had. Bijzonder mooi en ontroerend om mee te maken.... Deze reactie liet zien hoe goed zij voor Amor was geweest. Op 21 augustus 2014 is Amor overleden aan een TIA aanval. Nel heeft dus gelukkig nog de kans gehad om hem te zien en afscheid te nemen.
 
Geschreven door Veroni Steentjes
Geredigeerd door Evy

Foto's Emile Cobben
Op website juni 2015