Caroline: naar Gambia

Mijn reis naar Gambia  Laat ik me eerst voorstellen. Mijn naam is Caroline van Mierlo, 32 jaar uit Valkenswaard. Zeven jaar geleden heb ik een ongeval gehad waardoor ik een Plexus Brachialis Laesie en Posttraumatische Dystrofie heb. Ik ben 100% afgekeurd en lig merendeels van de dag op bed.

De laatste jaren ben ik wel op vakantie geweest, maar dan met mijn moeder. Omdat zij mijn pijn en de gevolgen daarvan het beste begrijpt. Al jaren durf ik niet meer met vrienden op vakantie, omdat ik veel moet rusten en dan was ik bang hun vakantie te verpesten. Nu woont de moeder van mijn vriendin in Gambia. Ze vragen al heel lang of dat ik mee ga. Telkens had ik wel een smoesje waarom ik het niet deed. Maar nu werd er op voorhand al gezegd dat ik niet veel hoefde te lopen en dat ik gewoon kon gaan rusten wanneer ik dat wou. 

Ik ging er over nadenken en bedacht dat mijn ziekte mijn leven teveel beheerste en dat ik het gewoon eens moest proberen. Als het niet ging, dan wist ik dat meteen voor de volgende keer. Nu ging er ook een oma van 80 mee, die ook niet meer zo goed op de been is, dus dat hielp ook. Op 21 september was het zover. We vertrokken met 11 personen naar Gambia. Ik had van de huisarts slaappillen meegekregen om zo de reis te proberen te verzachten. Dit in combinatie met mijn gewone pijnstillers hielp wel. Daar aangekomen had ik natuurlijk toch veel pijn, maar dat is logisch. Het was al laat, dus ik ging meteen naar bed. De volgende dag was het heerlijk 30 graden en ik lag lekker op een bed aan het zwembad. In de avond gingen we altijd bij Ellen (de vriendin van mijn moeder) eten. We werden bij het hotel opgehaald met twee auto’s. 

Wat mij vooral verbaasde, was dat als ik in de avond naar bed ging, dat ik vrij veel pijn had. Dus was ik al meteen bang, daar gaat mijn vakantie, dit wordt een aanval. Dan werd ik de volgende dag wakker en dan voelde ik me redelijk. Ik herstelde sneller dan in Nederland. Dit doet blijkbaar toch het klimaat, de warmte doet me heel goed. Als we naar het strand gingen, werd er meteen voor mij een bed geregeld, dus op die manier liep ik mezelf niet voorbij. Ik heb ook nog nooit zo’n mooi strand gezien als daar en de zee is heel helder. We zijn daar ook nog bij de heilige boom geweest waar je een wens mocht doen, en ik heb ook een krokodil geaaid. Wat wel heel spannend was!

 

Doordat wij daar mensen kenden, kwamen wij ook in wijken waar je als toerist normaal niet komt. Het was ook een heel tegenstrijdige reis. Je ziet het mooie van het land, maar je ziet ook de echte armoede. En dat was even slikken. De mensen daar hebben niks, maar zijn zo ontzettend vriendelijk. Één week was veel te kort om echt iets te kunnen zien. Vooral omdat ik niet de hele dag op pad kan, maar ik weet nu wel dat als ik het goed aanpak met rustdagen, strandbedjes en alles met de auto, ik makkelijk met vrienden op vakantie kan.

Ik kwam echt opgeladen terug van Gambia. De warmte is zo fijn, dus misschien ga ik nog wel eens terug naar Gambia The Smiling Coast. 

Geschreven door Caroline van Mierlo