Het vaderschap verandert mee.

Johan heeft rugklachten waardoor hij veel moet liggen en slechts korte stukken kan lopen. Johan is getrouwd en heeft twee kinderen van 15 en 13 jaar, die allebei naar de middelbare school gaan. Hij schrijft over het vaderschap.

 

Het vaderschap verandert mee met het ouder worden van je kinderen; mijn rol als vader is veranderd. Toen onze kinderen naar de basisschool gingen, waren zij door mijn lichamelijke beperkingen zelfstandiger dan hun leeftijdsgenoten. Zeker in de periode toen ik volledig bedlegerig was. Sinds enkele jaren ben ik nog steeds bedlegerig, maar kan ik ook even opstaan en wat doen. Dan was ik blij dat ik eindelijk wat voor hen kon doen. Inmiddels zijn onze kinderen Jesper en Niels respectievelijk 15 en 13 jaar. Zij hebben de basisschool ingeruild voor de middelbare school. Jesper en Niels zitten in een hele andere fase van hun leven en dus verkeer ik als vader ook in een andere fase.

 

De basisschool in ons dorp was op loopafstand, dat was voor mij gemakkelijk als er korte gesprekken met leerkrachten op de rol stonden. Nu zitten Jesper en Niels op de middelbare school in de stad, waarvoor ze meerdere kilometers moeten fietsen. Je moet ze loslaten, maar niet alleen door naar een andere school te gaan. Op de middelbare school krijgen ze ook andere klasgenoten en vrienden, die ook in de stad of in een ander dorp wonen. Als ze daarmee afspreken om daar te gamen of voor een gezamenlijke schoolopdracht, dan is dat toch anders. Je kent hun nieuwe vrienden aanvankelijk niet en ook hun ouders niet. Of ze spreken af om ’s avonds naar de kermis in de stad te gaan, dan moet je jezelf als ouder daar even overheen zetten. Je moet ze dan echt loslaten, dan komen er andere zorgen om de hoek kijken. Iedere leeftijdsfase van je kind brengt andere zorgen met zich mee.

 

Als ouder met een lichamelijke handicap en chronische pijn kan dat soms confronterend zijn. Je kunt ze niet wegbrengen of ophalen. En je kunt nog minder bij oudergesprekken aanwezig zijn. Alleen als een oudergesprek overdag is, kan ik daar soms bij aanwezig zijn. Anders moet mijn vrouw alleen gaan. Aan de andere kant hebben mijn beperkingen ook voordelen! Zo is er altijd iemand thuis als de kinderen uit school thuiskomen. Dan kunnen ze direct hun verhaal kwijt, nog voordat ze met hun huiswerk beginnen. Ze hoeven niet te wachten tot een van de ouders van hun werk thuiskomt. Dit is ook tijdens de proefwerkweken handig. Dan zijn ze maar één uur of twee uren op school, de rest van de dag zijn ze thuis aan het leren. Ik maak als vader ook wat meer en directer van ze mee: hun eerste reactie na school is heel anders dan dat ze enkele uren moeten wachten tot de werkende ouders thuiskomen.

 

Toen ik vroeger uit school thuiskwam, was het thee drinken en dan naar boven gaan om huiswerk te maken. Mijn ouders hebben mij nooit met huiswerk geholpen, dat was ook niet nodig. Tegenwoordig is dat anders. De school ondersteunt het zelfs als ouders de kinderen begeleiden bij het maken van het huiswerk en bij het leren voor de toetsen. Op de middelbare scholen worden zelfs voor ouders speciale voorlichtingsavonden voor huiswerkbegeleiding gehouden. Die taak komt er voor de ouders bij. Als de jongens uit school thuiskomen dan kan ik daarmee beginnen, tenminste als dat nodig is. Zeker tijdens de proefwerkweken kan ik ze helpen, bijvoorbeeld door het overhoren van woordjes. Grappig is dat ik er zelf altijd iets van opsteek, maar ook is er de herkenning van bepaalde lesstof. Dus niet alleen het vaderschap verandert met het ouder worden van je kinderen, maar ook de tijd is veranderd kijkend naar de begeleiding bij huiswerk. De middelbare school brengt ook meer kosten met zich mee. Er zijn meer uitstapjes en duurdere excursies dan wanneer ze op de basisschool zitten. Deze zijn weliswaar ‘vrijwillig’ maar eigenlijk heb je geen keuze. Voor hun huiswerk en als hulpmiddel bij het leren hebben ze ook een laptop nodig, daar ontkom je niet aan. Jesper gaat nu naar Havo 4 en daar hebben ze een dure geavanceerde rekenmachine nodig.

 

Kinderen worden ook mondiger, dat is logisch. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Ze nemen niet alles klakkeloos meer aan van hun ouders. Dat kan voor mij soms behoorlijk energievretend zijn. Daar waar vroeger een zin van mijn kant voldoende was, leidt dit nu soms tot een echte discussie. Deze discussies kunnen ook leuk zijn. Je wordt dan gewezen op een ander inzicht en dat hoeft niet altijd verkeerd te zijn.

 

Nu de kinderen ouder zijn, kunnen ze zichzelf beter vermaken. Ze kunnen ook alleen thuisblijven. Dat is een fijne bijkomstigheid, want zo kunnen mijn vrouw en ik makkelijker iets met ons tweetjes doen, bijvoorbeeld: even naar de stad gaan of lekker ergens op een terrasje koffiedrinken.

 

Ouder wordende kinderen brengen andere zorgen met zich mee, waardoor je vanzelf met de tijd

meegaat. Dat houdt het ook leuk.

 

Geschreven door Johan Fiddelaers

Geredigeerd door Veroni Steentjes

Gepubliceerd in Mobiel Magazine december 2017
Online januari 2019