Hallo corona!

Na twee jaar van corona-maatregelen werden de regels ook in Nederland versoepeld. Het is voor de maatschappij beter en voor de mensen die er in leven uiteraard ook. Dat er weer evenementen en activiteiten plaats kunnen vinden is voor veel mensen een verademing. Terug naar het normale leven waarin corona nog altijd aanwezig is, maakt het volgens mij minder normaal dan het lijkt.

 

Voor mensen met een kwetsbare gezondheid blijft het lastig. Het samenkomen met andere mensen is en blijft een risico. Aan welke basisregels en adviezen wil je je houden? Wat verwacht je van de mensen om je heen? Hoe doe je dat met zorgverleners die over de vloer komen? Ga je weer drie keer zoenen met mensen? En in grote groepen is het best spannend als er geen afstand meer hoeft te worden gehouden!

Fons rolt voor Intermobiel de Nijmeegse 4-daagse. Je kunt hem sponsoren via deze link: https://www.devierdaagsesponsorloop.nl/actie/fons-osseweijer

 

Zelf moest ik er wel even aan wennen dat er weer vrijheden waren. Toch hield ik me rustig, omdat ik samen met mensen in mijn directe omgeving tot de risicogroep behoor. Mezelf opsluiten was en is geen optie: ik kom toch onder de mensen. Halverwege maart van dit jaar stond ik op een mooie morgen op uit bed en wist ik dat corona bij mij binnen was geslopen. Ik voelde me wat slapjes en had een kuchje. Bij de GGD kon ik dezelfde middag nog terecht voor een test. De uitslag wist ik al, die werd ’s avonds bevestigd. Na twee jaar en de nodige voorzorgsmaatregelen was ook ik aan de beurt.

 

Na zes dagen verplicht thuiszitten waren de klachten weer voorbij en kon ik weer uit huis. Gelukkig was het in die periode lekker weer en heb ik in de ochtend veel in de zon op het balkon doorgebracht. Maar wat is het dan wel saai om alleen te wonen zeg! Niemand om even een bak thee voor me te zetten of andere dingen in huis te doen. Alles was toch al vermoeiend, maar zo was het wel ff afzien. Mensen om me heen stonden machteloos, want niemand mocht binnenkomen. Zorgverleners heb ik voor hun eigen veiligheid afgebeld. Gelukkig had ik wel veel contract met de buitenwereld via de digitale snelwegen.

 

Nu (april) ben ik een maand verder en heb ik nog steeds klachten en vermoeidheid die te linken zijn aan corona. Het voelt heel vreemd en het herstel duurt lang. Nog steeds ben ik snel moe. Wat betreft de activiteiten die ik wil ondernemen staat het leven al een maand stil. Natuurlijk ben ik blij dat het niet erger is dat dit en tegelijkertijd heb ik zelf geen controle. Het meest lastige is dat ik snel moe ben en ontzettend last heb van mijn hoofd. Concentratieproblemen en te veel drukte geeft een wazig gevoel alsof ik de verkeerde pillen op heb.

Wat betreft de evenementen en gezamenlijke wandelingen, waar ik weer aan kan deelnemen, ben ik hartstikke blij dat de corona-maatregelen voorbij zijn. Want ondanks dat ik in een risicogroep zit, ben ik niet gemaakt om alleen te zitten. Juist mensen ontmoeten en samen dingen ondernemen is fijn. Zowel privé als in mijn vrijwilligerswerk is het fijn om de mensen weer fysiek te kunnen ontmoeten. En ondanks het risico is het voor mij goed dat de maatschappij weer opengaat. Ik wil weer naar buiten, onder de mensen zijn, voor mij heeft het ook lang genoeg geduurd.

 

Voor noe zeg ik: ‘Dag corona’ en hoop ik dat het lekker weg blijft. Het was geen gezellig samenzijn!

 

Fons Osseweijer