Es Vedrá en haar magnetische aantrekking

Zoals belooft in het vorige magazine zou ik terug komen op de naam van mijn nieuwe hulphond “Vedrá”. Laat me beginnen bij wat betekent Es Vedrá voor mij? Eerst even wat feitjes. Het is een grote rots ten zuidwesten van Ibiza van ongeveer 400 meter hoog. Het bestaat grotendeels uit kalksteen. Het is het belangrijkste botanisch gebied voor de Balearen. Er zijn hoge concentraties mineralen en metalen gevonden waardoor het een groot magnetisch veld is. Alleen de Bermudadriehoek en de Noordpool zouden nog magnetischer zijn. Naast Es Vedrá ligt Es Vedranell (ook wel haar zusje genoemd) en Els Illiot de Pontent. De drie rotsen samen zijn onderdeel van het natuurreservaat Cala d’Hort. Dagelijks bezoeken honderden mensen Es Vedrá om naar haar te kijken. Zou het door het magnetisch veld komen? De aantrekkingskracht? Iets wat je niet vaak ziet? Of om de mythes?

 

Ik heb daar één van mijn beste vrienden leren kennen en hij voelt voor mij als familie. Es Vedrá heeft ons bij elkaar gebracht of was het Atlantis? Wij genieten van het uitzicht, schilderen, lachen, maken muziek of zijn in stilte. Daar waar de meeste bezoekers alleen maar komen voor een selfie. Allemaal vanuit dezelfde hoek, dezelfde struik, dezelfde houding, noem maar op. De prachtige roofvogels worden door de meeste bezoekers volledig gemist. Er wordt veel afval achter gelaten, wij noemen dat ‘de nieuwe botanische tuin’. Die we op de weg terug ‘plukken’ voor op de salontafel. Maken ze misbruik van de schoonheid van Es Vedrá en haar prachtige hart?

 

Wat heeft Es Vedrá nou met een hulphond te maken? Toen ik mijn trainster leerde kennen gaf ze me een aantal tips om nog beter met mijn hulphond te functioneren en blijven functioneren. Het NIET aanraken van een hulphond staat natuurlijk op nummer één, buiten de gebruiker natuurlijk. Langzaam kun je het binnenhuis iets uitbreiden, maar niet te veel. De naam van een hulphond is het mooiste cadeau. De naam is voor de hond alles betekenend. Het kan zijn dat er actie komt, we gaan naar buiten, de was doen of we gaan eten. Door de naam niet te delen, kunnen mensen haar ook niet van een afstand roepen. Wat in het geval van mijn lieve gepensioneerde hulphond Louis niet het geval was. Ze herkenden hem zo snel dat op honderd meter afstand al “Hé Louis” werd geroepen. Dit resulteerde in valpartijen, et cetera. Nu weet ik ook wel dat als ik met je in een ruimte zit en ik haar naam roep je echt wel weet hoe ze heet. Ik hoop door het uit te leggen het respect te kunnen ontvangen, zodat we samen nog lang een team mogen vormen. Vedrá en ik weten dat hulphonden een aantrekkingskracht hebben net zoals Es Vedrá. Het is magnetisch met liefde en licht.

 

Denise Vanderbroeck

Mobiel Magazine 2023