Herindicatie WMO; Veroordeeld tot magnetronmaaltijden of Tafeltje-dek-je!�

‘Ik ben veroordeeld tot magnetronmaaltijden of Tafeltje-dek-je!’ Veroni Steentjes (35) woont alleen in een Fokuswoning met haar twee hulphonden: Amor (8) en Stitch van zes maanden oud. De Arnhemse ligt door Posttraumatische Dystrofie en rugklachten sinds haar 18e geheel op bed. Vanaf 2003 maakt ze gebruik van een persoonsgebonden budget (pgb) van de AWBZ en van huishoudelijke hulp in de Wmo.

In augustus vroeg ik bij het gemeentelijke Wmo loket (Wet maatschappelijk ondersteuning) een herindicatie aan voor huishoudelijke hulp. Met het aantal uren huishoudelijke hulp kwam ik namelijk niet uit. Helemaal niet als ik ook nog uren voor het koken zou rekenen. nemen. Het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ) had telefonisch aangegeven dat je met een dieet, wat ik heb in de vorm van een energieverrijkend dieet, wel uren voor het koken kan krijgen. Tevens werd gezegd dat ze het aantal uren dat ik heb, acht uur, voor iemand die geheel bedlegerig is, wel erg weinig vinden. Een deel van mijn mantelzorg viel ook weg, omdat mijn moeder nu veel op haar kleinkind past.

Ik moest wel een nieuwe brief regelen, waarop het dieet stond en waarom het nodig was. Toen ik dit via een specialist geregeld had, vroeg ik de herindicatie aan. In september kwam een medewerkster van het CIZ aan huis, want meer uren aanvragen ging niet via de gemeente. Ze schakelen dan daarvoor het CIZ in. Het gesprek verliep stroef. Ik gaf de knelpunten in de huishouding aan: de vele wassen, het beddengoed en de kleding strijken vanwege de aanrakingspijn door de dystrofie, de ramen zemen waar geen tijd voor is, naast de keuken en de badkamer een grote beurt geven en de boodschappen doen. Ik kan zelf geen boodschappen doen, maar ‘daar heb je toch een boodschappenservice voor’, wordt dan eenvoudig gezegd. Tja, en wie gaat die extra kosten betalen? Op de vraag ‘wie die extra kosten betaalt’, kreeg ik geen antwoord. 

Nu ik twee hulphonden in huis heb, neemt de zorg daarvoor ook toe. Volgens haar kreeg ik geen uren huishoudelijke hulp voor de verzorging van de hulphonden, maar ze ging dat nog navragen bij de gemeente Arnhem. Je geeft mensen met een beperkte handfunctie wel een hulphond, maar wie dan de hond kamt en verzorgt, is niet geregeld. Of je moet zo’n goede handfunctie hebben, dat je het zelf kunt doen.

Ik benoemde dus het eten koken waar nu, met acht uur per week, geen tijd voor is. Ze zou navragen of ik, door het energieverrijkend dieet, wel in aanmerking van kookuren kom. De CIZ medewerkster gaf aan dat er een voorliggende voorziening is in de vorm van: Tafeltje-dek-je of kant-en-klaar maaltijden. Daar kan je dus ook gebruik van maken. Ook gaf ik aan dat ik bij veel pijn moeite met slikken heb en de maaltijd dan gepureerd moet worden. Ik kreeg als antwoord dat Fokus dat maar moet doen. Na de nodige vragen gesteld te hebben, kwam ze op minder uren uit dan de acht uur die ik nu heb. Maar ze was een slaapkamer vergeten en de extra tijd voor het grote aantal wasbeurten en het strijken door de symptomen van de dystrofie en het bedlegerig zijn. Buiten bij de deur gaf ze de casemanager aan, dat ze wel wat extra uren kon krijgen. Ze dacht aan tien of elf uren per week.

Toen ze enkele weken later belde, bleek het verhaal toch anders te liggen. Ze had er met heel veel moeite een half uur per week bij gekregen, maar geen kookuren en geen uren voor de verzorging van de hulphonden. De gemeente Arnhem vergoedt geen uren voor de verzorging van huisdieren of hulphonden. Deze regels verschillen per gemeente. Ik kreeg geen uren voor het koken met mijn dieet, want de diëtiste van het CIZ gaf aan, dat ik wel roomboter op mijn brood kon doen. Dan had ik geen dieet nodig en ook niet iemand die voor me kookte!

Ik vind het te gek voor woorden dat je voor de rest van je leven veroordeeld bent tot Tafeltje-dek-je of kant-en-klaar maaltijden, als je door je handicap zelf niet kunt koken. Het is niet verkeerd om er gebruik van te maken, maar voor altijd? Ik begrijp dat je niet iedere dag een half uur hulp erbij kunt krijgen voor het eten koken. Bijvoorbeeld anderhalf tot twee uur per week om drie of vier keer te kunnen koken, vind ik zelf wel reëel.

Maar tja, wat ik reëel vind, doet er niet toe. De hele gezondheidszorg wordt alleen maar verder uitgekleed voor mensen met een lichamelijke handicap of chronische ziekte. Volgend jaar drie procent in mindering op het PGB budget AWBZ zorg. De gemeente Arnhem verlaagt het tarief voor huishoudelijke hulp met € 2,50 per uur, wat gewoon een verkapte bezuinigingsmaatregel is. Ik heb dus aan dat extra halfuurtje zorg per week niet zoveel als ik per uur € 2,50 minder vergoed krijg. Natuurlijk is een half uur erbij beter dan niets. Ik zou je dus ook zeker aanraden om in ieder geval wel een herindicatie aan te vragen als je niet met je uren uitkomt. Als je namelijk niets doet, weet je zeker dat er niets gebeurt en dus niet meer uren krijgt. Wie niet waagt, wie niet wint…

Geschreven door Veroni Steentjes
Geredigeerd door Johan Fiddelaers
december 2010