Eindelijk een officiele hulphond een cavalier king charles spaniel van Veroni Steentjes

Eindelijk een officiële! Veroni Steentjes (36) is door Posttraumatische dystrofie en rugklachten al jaren bedlegerig. Ze heeft in 2001 Stichting Intermobiel opgezet waar ze dagelijks mee bezig is. Veroni heeft sinds december 2002 Cavalier King Charles Spaniël Amor (9) als hulphond. Hij is in Nederland de eerste Cavalier die als hulphond werkzaam is. Stitch (1), ook een Cavalier King Charles Spaniël, kwam in augustus 2010 bij haar wonen. Hij is opgeleid als hulphond, zodat Amor met pensioen kan. Veroni heeft een latrelatie met Emile, die zowel Amor als Stitch getraind heeft. Emile heeft vanuit zijn jeugd ervaring met het trainen van jachthonden, die bij zijn vader ingezet werden voor het behoud van de natuur.

Start zoektocht
In 2001 begon de moeizame weg naar een officiële hulphond. Ik werd eerst afgewezen door een bekende hulphondorganisatie door mijn bedlegerigheid en aanrakingspijn in vier ledematen. Ook een andere hulphondorganisatie zag het om die redenen niet zitten. Overtuigd van de toegevoegde waarde van een hulphond besloten mijn vriend en ik een oplossing te zoeken. We keken naar de benodigde hulphondtaken, mijn fysieke - en woonsituatie en de rasvoorkeur. We zijn bij een Cavalier fokker geweest. We hebben jonge en oude Cavaliers op de rolstoel gezet om te kijken hoe ze reageerden op mij. De grote roedelhond, Wouter, die een groot internationaal kampioen was, reageerde perfect op mij. Ook met de pups ging het prima. Het ras was dus nu bekend. Alleen nu nog een reu pup van Wouter gezien de grootte van de hond. 

Amor Mijn ouders en vriend konden de hulphond uitlaten en ik had een afgezette tuin. In juli 2002 zocht ik een pup uit een nest uit, genaamd Amor, die in december 2002 bij me kwam wonen na een interne training van vijf maanden bij een ervaren hondentrainster. Zij heeft de basis van Amor gelegd om als hulphond te kunnen werken. Emile leerde hem de taken die hij voor mij moest doen zoals: de post, gevallen spullen en een kussen en vest brengen. Al snel kon ik me geen leven voorstellen zonder hulphond. Ik voel me zelfstandiger, veiliger en prettiger met hulphond.   Amor kreeg door de jaren heen de nodige fysieke ongemakken. In 2009 werd duidelijk dat hij zijn taken moest gaan afstaan door een rughernia en twee lekkende hartkleppen. Aan een andere hulphond denken, wilde ik nog niet. Ik wilde alleen Amor. Mijn schoonmoeder zette alvast een inzamelingsactie op om van het geld een nieuwe pup te kunnen kopen, die Amor zou kunnen vervangen. Ze wilde niet dat ik zonder hulphond zou komen. De inzameling lukte.

 

Stitch Mijn schoonmoeder vond ook een fokker die black and than (bruin zwarte) Cavaliers fokte. Ik wilde bewust een andere kleur Cavalier, zodat ik niet steeds zou vergelijken met Amor. Er zijn Cavaliers in vier kleuren: Tricolour (zwart, wit en bruin zoals Amor), Blenheim (wit met bruin), Black and tan (zwart met bruin zoals Stitch) en Ruby (rood/bruin van kleur). De fokker was gelukkig erg meewerkend. Normaal was er een wachtlijst van twee jaar, maar gezien het verhaal kreeg ik de eerste keuze uit black and than reuen. Eind mei 2010 werd een nestje met ruby and black and than geboren, waaronder drie black and than reuen. Emile is er een aantal keren naar toe geweest om te kijken welke pup volgens hem het meest geschikt was. De fokker is in juni met drie black and than reu pups naar me toe gekomen om te zien hoe ze op mij reageerden om dit mee te nemen in de keuze. Het was overduidelijk dat één pup graag bij me wilde zijn, de andere twee niet. Deze pup werd het dus, nu Stitch genaamd.

Van het ingezamelde geld werd Stitch als pup gekocht, die in augustus 2010 bij me kwam wonen. Hij was toen 13 weken oud. We hebben hem bewust wat langer bij de fokker gehouden, omdat Emile toen veel weg was. Stitch hebben we dus van pups af aan meegemaakt. Toen Amor definitief bij me kwam wonen, was hij vijf manden oud. De socialisatie en training van Stitch is door Emile gedaan. Zijn jarenlange ervaring van het trainen van jachthonden kwam zowel bij Amor als Stitch goed van pas. De faciliteiten om Stitch te trainen zijn geleverd door Personal Service Dogs. Ook konden we altijd bij hen terecht als we zelf niet uit de training kwamen of vragen hadden.

Zorgverzekeraar
De regels rondom het aanvragen van hulphonden zijn door de jaren heen veranderd. Nu Amor zijn werk niet lang meer kon doen als hulphond, wilde ik toch proberen of een vervangende hulphond aanvragen mogelijk was.Mijn ergotherapeut stuurde in 2010 een aanvraag in met een praktische indicatie van Personal Service Dogs. Ik wilde graag met Service Dogs de hulphond regelen vanwege de kleinschalige training van de hulphonden en het persoonlijke contact. In 2010 diende ik bij Menzis een vervangende hulphond aanvraag in. Ze kwamen bij me thuis op gesprek. Het was een merkwaardig gesprek. Er werd meteen gevraagd wat de buren van een vervangende hulphond zou vinden. Die mevrouw had namelijk overlast van vliegen, omdat haar buren twee honden hadden. De wijze waarop zij de verminderde zorg berekende door een hulphond klopte ook niet. Ik kon volgens hen bij Fokus niet voor één ding oproepen, wat onzin is. Menzis heeft de aanvraag dus afgewezen en het bezwaarschrift ook. De hulphond was te duur en ik woonde in Fokus, dus kon ik hen altijd oproepen.

In 2011 veranderde ik van zorgverzekeraar vanwege een betere vergoeding voor de medicijnen. Ik dacht niet geschoten is altijd mis. Ik heb bij Zilveren Kruis Achmea een nieuwe aanvraag ingediend voor een vervangende hulphond die gelukkig wel positief beoordeeld is. Ze hebben een bredere blik en kijken ook wat een hulphond voor je betekent in de zin van je welzijn en het gevoel van veiligheid. Ik vond eindelijk een beetje menselijkheid bij een zorgverzekeraar.

Officieel
Na jaren lang strijden en zelf de kosten dragen, is er eindelijk goed nieuws. Stitch is onlangs in de universiteit van Wageningen medisch goedgekeurd als hulphond. Ik krijg ook een vergoeding van de zorgverzekeraar. Na ruim negen jaar een hulphond hebben, heb ik eindelijk een officiële met hesje. De aanhouder wint dus…

Bezoek www.intermobiel.com voor meer informatie over jong zijn en leven met een lichamelijke handicap en/of chronische ziekte.

Geschreven door Veroni Steentjes
mei 2012