Een kinderwens is verre van gewoon

 

Verre van gewoon

Een dochter hebben of een zoon.
Dat klinkt o zo gewoon,
terwijl het voor velen niet is weggelegd.
Het is fantasie denken en helaas niet echt.
 

Hoe zou mijn leven met een kind zijn?
Alleen maar gelach en nooit pijn?
Het is allemaal schijn,
een idee dat niet realistisch kan zijn.
 

Ik heb voor een bestaan zonder kind gekozen
omdat ik geen levensduur kan beloven.
Ik kan er ook zelf niet voor zorgen en het wassen.
Ik kan zelf niet eens zonder hulp van een ander plassen.
 

Ik heb een aantal leenkinderen in mijn leven
waar ik veel plezier aan kan beleven.
Als zij naar huis gaan,
kan ik nauwelijks op mijn benen staan.
 

Zo even voor een paar uurtjes is een groot plezier
en dan zijn ze weer weg van hier.
Ik moet dan rusten of bijslapen
en mezelf bij elkaar rapen.
 

Een kind in mijn leven kan gewoon niet,
maar daarom is er soms nog wel verdriet.
Het leven had zo anders kunnen zijn,
maar er is geen keuze tussen gezond en gehandicapt zijn.
 

Zo zit het leven niet in elkaar.
Dat is gewoon o zo waar.
Het zien van een kind raakt soms mijn hart aan
en dan vloeit er een traan.

Het doet verdriet
maar niemand die het ziet.
Snel doorslikken en verder gaan
met een kinderloos bestaan.
 
Toch geniet ik van andere kinderen en draag ze in mijn hart
Een eigen kind is niet waar ik nog langer naar smacht.
 

Veroni Steentjes

Afkomstig uit het Mobiel Magazine juni 2017
Op de website augustus 2017