Studie ervaringen
Marianne
- Grafisch media instituut: reintegreren via reintegratie-bureau Kliq
- LOI: HBO Opleiding Software Engineer
- Kellerhuis: Flash cursussen
Veroni:
- Middelbare school
- Staats praktijkdilploma boekhouden
- Open universiteit
- Katholieke Universiteit Nijmegen: Culturele Antropologie
- boeddhisme
- NTI webdesign
Marianne: Reintegreren via reintegratie-bureau "Kliq": Via Cadans (uitkerings instantie) kwam ik in contact met Kliq reintegratie bureau. Ik werd daar uitgenodigd en had een gesprek met een aardige man. Ik was toen veel beter qua gezondheid dan nu en ik kon nog reizen.
Er werd mij gevraagd hoe ik over omscholing dacht en aan welke richting ik dan zou denken. Daar had ik van tevoren al erg over nagedacht en kwam uit op iets met computers. Liefst grafisch ontwerper of webdesigner. Ik kon mijn keuze goed motiveren en was oprecht enthousiast.
Deze man van Kliq vond het het beste als ik zelf ging uitzoeken waar deze opleiding voor mij het beste te volgen was. Dat moest ik later met hem overleggen en motiveren. Het is dus uiteindelijk het grafisch media instituut in Amsterdam geworden. Dit paste bij mijn wensen en was tevens het meest voordelig qua reistijd. Er werd een traject uitgestippeld voor de vakken die ik ging volgen waaronder: Photoshop, quark express, illustrator, html, javascript, typografie, omgaan met mac etc.
Het was een ontzettend leuke opleiding die ik met heel veel plezier deed. Aan het einde ging ik al overgevend over de vluchtstrook naar school, maar ik bleef doorzetten. De opleiding gaf ook alle medewerking. Ik kreeg een parkeerplek vlakbij de school. Mijn tas werd gedragen. Ik kon achterin zitten, zodat ik regelmatig van houding kon verwisselen. Als je het maar bespreekt, dan is er veel mogelijk!
Helaas tot mijn hele grote verdriet kon het op een gegeven moment echt niet langer. Uiteindelijk heeft de directeur me samen met mijn man jankend van de trap moeten dragen. Ik vond het verschrikkelijk dat ik moest stoppen. Het kon echter niet anders.
Het heeft mij wel richting gegeven aan de kant die ik op wilde. Dit was het voor mij! Met computers werken, en het liefst op creatief vlak. Foto’s bewerken, webdesign, opmaak van posters e.d.
Ik heb veel geleerd van de vakken die ik daar kreeg. Ik kijk terug op een enorme leuke tijd met leuke medestudenten. Ook dat de school zoveel medewerking heeft gegeven, heb ik als heel prettig ervaren!
LOI: HBO Opleiding Software Engineer
Zelf volg ik momenteel een HBO opleiding via het LOI, tot software engineer. Dit betekent dat je aan het einde van de opleiding software kan ontwikkelen voor bedrijven en/of particulieren.
De cursus is erg pittig en vereist heel veel concentratie en doorzettingsvermogen. Ik doe het nu volledig op mijn eigen tempo, want de medicijnen zorgen er vaak voor dat ik absoluut niks kan onthouden. Voor deze HBO opleiding moet je allen wel voor examens naar een exameninstituut in Utrecht. Dit is voor mij het grootste struikelblok , omdat ik daartoe niet meer in staat ben. Dat is heel erg jammer, omdat ik zo mijn benodigde punten niet kan behalen. Ik heb het LOI wel gebeld of er andere mogelijkheden zijn, maar helaas zij werken niet bepaald mee.
Per examen kun je een bepaald aantal punten verdienen (zelfde systeem als bij een “normale” HBO opleiding). Op die manier sprokkel je over je hele opleiding punten bij elkaar waarmee je dan je HBO opleiding hebt afgerond. Op het eind van je studie moet je stage lopen en je scriptie schrijven.
Dat alles samen, zorgt ervoor dat ik mijn HBO papiertje nooit op zak zal kunnen krijgen. Ik heb het opgegeven om me daar druk over te maken. Ik kies er nu voor om al mijn huiswerk te maken en alle opdrachten in te leveren. Als je alles hebt ingeleverd, kun je voor de verschillende onderdelen certificaten aanvragen. Op dat certificaat staat het gemiddelde cijfer van al je huiswerkopdrachten.
Voor en nadelen afwegen:
Ik vind de cursussen van de LOI allemaal wel heel erg duur. Ze duren ook erg lang. Je moet het dan ook echt willen en je je er volledig voor in willen zetten. Anders is het zonde geld.
Ik vind het iedere keer heel motiverend om je cijfers terug te krijgen. Je kan deze ook steeds online bekijken. Een studie bij het LOI is het overwegen waard. Je moet je alleen wel goed bewust zijn van de voor- en nadelen die met name een professionele opleiding bij het LOI met zich mee brengt. Ook is er dus een struikelblok bij de examens als je niet mobiel bent. Dan kan je geen examen afleggen en slechts een certificaat krijgen.
Kellerhuis: Flash cursussen
Als je zelf online kennis wilt opdoen in diverse computercursussen is het Kellerhuis een goed alternatief. Deze cursussen zijn zeer betaalbaar en de duur ervan is kort. Je zit er op deze manier niet al te lang aan vast met hoge kosten.
Elke week verschijnen nieuwe lessen op het internet. Daar kan je d.m.v. een wachtwoord dat je bij inschrijving ontvangt op inloggen. De Flash cursussen waren opgedeeld in beginners, gevorderd en master. Ik heb ze alle drie gedaan en daar erg veel plezier aan beleeft. Het huiswerk heb ik allemaal uitgeprint. Dat is wel zo prettig om naast je computer te houden.
Je leert spelenderwijs steeds nieuwe dingen. Elke keer wordt er wat meer weggelaten, zodat je op den duur een opdracht helemaal naar eigen inzicht moet voltooien. De opdrachten laat je via de computer aan je lerares en mede cursisten zien. Je zet die opdrachten namelijk op je website.
Zo kan iedereen van elkaars werk leren. De lerares kan commentaar aan je geven. Dit is puur opbouwend bedoeld en je kan je opdracht op die manier nog aanpassen. Het zijn cursussen die je echt voor je zelf doet. Ik merkte dat iedereen in mijn “groep” erg gemotiveerd was! Men bracht elkaar tot steeds mooiere opdrachten.
Omdat de cursussen maar 5 weken duren, is het overzichtelijk. Aan het eind van die 5e week moet je een eindopdracht maken. Die eindopdracht moet alles bevatten wat je in de loop van de cursus hebt geleerd. Bij goed gevolg, krijg je een certificaat per email opgestuurd. Dit is meer voor jezelf, maar toch een leuke beloning voor al het werk wat je hebt verricht.
Deze studie is ideaal, omdat je het lekker thuis kan doen achter je laptop of pc.
Geschreven Marianne Verschoof
Veroni:Middelbare school Atheneum:
Ik heb vanaf mijn 12e posttraumatische dystrofie. Ik kreeg het in 1 arm. Dat hield ik dat ik op de middelbare school niet geheel normaal mee kon komen zoals mijn klasgenoten. In het begin hield dat in dat ik niet mee kon doen me gym. Na verloop van tijd vergerden de klachten en kon ik ook niet meer meedoen met handvaardigheid en tekenen. Ik mocht dan in die tijd mijn huiswerk maken, een vervangende opdracht doen iof ik mocht eerder naar huis toe.
In overleg met de conrector en mentor was het altijd mogelijk om een oplossing te vinden voor de problemen waar ik tegenaan liep. Ze hebben nooit moeilijk gedaan. Ik had in die tijd nog geen diagnose en wist dus niet wat ik had. Daar hebben ze nooit moeilijk over gedaan.
Bij het afleggen van mijn examen voor atheneum 6 heb ik ook aanpassingen gekregen zoals met een typmachine typen en ik kreeg meer tijd dan de anderen. Ik ben blij dat ik met de hulp zo nog wel in 6 jaar mijn atheneum diploma met goede cijfers heb kunnen afronden. Ik kijk dus positief terug op deze tijd.
Staats praktijkdiploma boekhouden (SPD): Na het atheneum ging ik naar de HEAO maar ik liep daar al snel vast, omdat ik teveel lichamelijke klachten had. Het waren zoveel vakken met zoveel huiswerk dat me dat niet lukte. Ik ben na een half jaar gestopt en ben toen in modules de Staatspraktijk dilpoma boekhouden gaan doen. Dat kon je vak voor vak doen. De SPD is vergelijkbaar met de HEAO qua niveau maar meer praktijkgericht. Ik ging op zaterdag naar school. Ik ging later bij mijn ex schoonvader in de zaak werken op een administratiekantoor. Ik had nog steeds klachten in 1 arm, maar kon dat oplossen door met links te schrijven.
In 1994 werd ik geopeerd aan de pols en de pd sloeg door naar beide benen en de andere arm. Ik heb nog geprobeerd wat te werken, maar dat kon niet. Mijn ouders zetten me op de bus en mijn schoonouders haalden me weer op. Na een paar weken moest ik opgeven en kwam geheel thuis te liggen. Aangezien ik leren altijd leuk heb gevonden, ben ik doorgegaan met de SPD. Ik kende iemand die dezelfde opleiding deed dus kreeg zijn huiswerk en als ik iets niet snapte overlegden we. Zo heb ik dus alleen thuis verder kunnen studeren. Het examen van een module SPD was een staatsexamen. Ik heb 1 examen in Arnhem afgelegd en ook hier kreeg ik extra tijd en een typmachine.
Ook studeren in het revalidatiecentrum:
Ik heb van 1995 tot 1997 in het revalidatiecentrum gelegen. In het revalidatiecentrum zelf waren wel studiemogelijkheden maar het hoogste niveau was MBO. Vandaar dat ik ook daar door ben blijven studeren in een aangepast tempo. Ik heb daar zelfs een staatsexamen afgelegd. Er kwamen twee mensen uit Groningen om bij het examen te zijn. Ik kreeg een kamer apart waar mijn bed in kon met laptop en printer. Ik heb zo uiteindelijk dus toch nog 3 modules spd kunnen halen.
Open Universiteit filosofie: Uiteindelijk zag ik toch wel in dat ik lichamelijk zo beperkt was dat een baan als accountant er niet meer in zat. Daardoor kreeg ik ook minder zin om door te blijven gaan met de SPD. Ook veranderde mijn interessegebied na de snelle achteruitgang. Ik ging nadenken over de zin van mijn ziekte en wat de waarde was van mijn leven. Ik ben altijd al een denker geweest en dat werd zeker gestimuleerd door mijn ziekte. Na wat dingen uitgezocht te hebben, heb ik me aangemeld bij de Open Universiteit voor filosofie. De kosten waren beperkt voor iemand met een handicap en een laag inkomen.
Ik ben ermee begonnen toen ik nog in het revalidatiecentrum lag, want was uitbehandeld en lag er om te wachten tot er plek was in een verpleegtehuis, Het Dorp of een Fokus woning. Ik vond de stof alleen wel erg droog om het alleen te doen. er waren wel bijeenkomsten voor filosofie vanuit de OU om over de stof te praten, maar daar kan ik niet heen door de bedlegerigheid. Ik miste toch wel het contact met studiegenoten om de stof tot leven te brengen.
Culturele antropologie KUN Nijmegen:Eind 1997 kwam ik in Het Dorp in Arnhem te wonen. Ik begon een nieuw leven. Ik moest alles opnieuw leren en mijn leven opnieuw invulling geven. Na een klein jaar ging het toch weer kriebelen op studiegebied. Ik wilde graag zo normaal mogelijk leven en dus weer naar school gaan. Ik miste studiegenoten. Ik wilde een studie doen die niets met mijn ziekte te maken had. Ik ben meer dan mijn handicap. Vandaar viel psychologie af. Ik had het gevoel gezien mijn 8 jarig gevecht om een lichamelijke diagnose te krijgen dat ik door psychologie makkelijk mijn eigen psycholoog kon worden en dat wilde ik niet. Ik interesseerde me al langer in religies en verschillende culturen zoals de Aboriginals. Vandaar dat ik uit kwam bij culturele antropologie. Toch heel iets anders dan de HEAO of SPD
Na heel wat uitzoeken en regelen, mocht ik toch naar de KUN toe. Het had heel wat aarde in de voeten om naar de universiteit te kunnen. Voor het verhaal op de universiteit lees het artikel try me!
Ik studeerde via contractonderwijs dus betaalde voor ieder vak apart. In het 1e semester september 1998 begon ik met 2 vakken, maar al gauw bleek dat dat te zwaar is. Ik heb ieder semester een vak uitgezocht dat ik kon volgen door de tijd dus niet te vroeg binnen en niet te laat en het moest 1 keer per week gegeven worden. Ook zocht ik een echt leuk vak uit, omdat ik er lichamelijk zoveel voor over moest hebben, moest het wel een heel leuk vak zijn. anders werkt het niet. Uiteindelijk heb ik in drie jaar tijd negen of 10 vakken gevolgd van het propedeuse haar en het tweede jaar. Vanwege de goede cijfers mocht ik dus ook 2e jaars vakken volgen zonder proedeuse dilpoma. Ik heb veel vakken gevolgd over de aboriginals en Australie, omdat me dat erg aansprak. Ook een vak over antropologie van het lichaam heb ik aangegrepen om het over de beeldvorming te hebben die mensen hebben over iemand met een zichtbare lichamelijke handicap.
Contact met studiegenoten verliep moeilijk
Helaas viel het wel tegen om echt in contact te komen met mede-studenten. Slechts bij eentje lukte het en daar heb ik ook nu nog contact mee. Omdat ik moeilijk aansluiting vond, heb ik tijdens de eerste les van ieder nieuw vak kort mezelf voorgesteld met wat ik heb en dat ik graag contact met hen wilde in de pauze. Het hielp net echt. ik denk dat onze werelden teveel verschilden en ook was ik er maar 1 keer per week. Ik kijk toch met veel plezier terug op deze studietijd.
Boeddhisme: Ik heb me altijd al geinteresseerd in het boeddhisme. Vanaf 1997 ben ik ermee bezig. Het is alleen moeilijk, omdat ik nergens naar toe kan. Het centrum van Shambhala was op 3 hoog. Ze zijn wel een tijdje bij me thuis geweest om les te geven. Alleen lag het taboe hoog om in Het Dorp bij me te komen. Ook sprak de methode van Shambhala me niet heel erg aan. Ik ben een studie en structuur type. Ik wil weten wat iets inhoudt als ik het zeg. Anders werkt het niet volgens mij.
Via Han de Wit, leraar boeddhisme, kwam ik uit bij Ineke Vrolijk van Jewel Heart. Ze wilde wel een inscholingscursus bij me thuis beginnen. Ik ben in 2001 in Het Dorp begonnen. Het was een groep van 5-6 personen. De lesstof is overzichtelijk en op de praktijk gericht. Geen zweverij maar down to earth. Ook spraken we over wat bepaalde begrippen inhielden zoals bijvoorbeeld spiritualiteit, liefde en mededogen inhoudt. We moeten zelf met de stof aan de slag gaan en onszelf een spiegel voorhouden. Het fijne is dat we alles in de groep bespreken, zodat de stof ook meer uitgediept en verlevendigd wordt. Het gaat meer leven en je snapt een klein beetje meer wat het inhoudt. Je hoeft nooit iets over te nemen. Het is geen dogma. Onderzoek het zelf en kom dan tot je conclusie.
Het fijne van het boeddhisme is dat het me door het mediteren ook meer in contact met mijn lichaam heeft gebracht. Een betere balans tussen lichaam en geest. Ik ben een erge denker en ben heel druk in mijn hoofd. Door het mediteren kon ik wat meer uit mijn hoofd komen en zakken in het lichaam.
Inmiddels ben ik in 2006 met de odyssee cursus bezig die wel dit jaar gaan afronden en dan verder met de lamrim. De stof op zich blijft hetzelfde maar we gaan er steeds dieper en verfijnder op in. het is een cirkel waarin we lopen. Door herhaling blijft het meer hangen en vallen de stukjes beter op zijn plek.
Ik ben enorm blij dat ik zo toch de mogelijkheid heb om me met spiritualiteit bezig te houden. De groep is met me mee verhuisd naar de nieuwe woning toe. Ik volg nu een wekelijkse cursus op de donderdag en 1 keer per maand heb ik op de zaterdag een gevorderde cursus. Beide groepen komen dus bij me thuis. De komende jaren is er nog genoeg stof om mee door te gaan. In het boeddhisme ben je nooit uitgeleerd.
Ik wil met dit verhaal eggen dat als je echt wilt, er meer mogelijk is dan je denkt. Het kan zijn dat je even geduld moet hebben, voordat het geregeld is. Ik had ook nooit gedacht dat zo’n groep bij me thuis wilde komen. Ook voor de andere mensen uit de groep die in Arnhem wonen is het fijn, omdat ze niet naar Nijmegen hoeven waar het centrum staat.
NTI webdesign: Ik wilde een cursus webdesign om de website van intermobiel beter bij te kunnen houden. Ik had op de universiteit bij Swi-B wel wat informatie gehad over HTMl. we moesten een eigen website bouwen over een antropologisch onderwerp. Ik heb de informatie over de webdesign cursus van de NTI, Loi en NHA naast elkaar gelegd en voorgelegd aan mensen die voor hun beroep websites bouwen. Die van de NTI kwam er als beste uit.
Ik had al eens contact gehad met de LOI maar bij hen moet je de webdesign cursus met een examen afleggen in Leiderdorp en daar bleven ze bij. Er was geen concessie mogelijk. Ik heb me dus aangemeld en gevraagd wat de mogelijkheden bij de NTI zijn als je langer tijd nodig hebt voor de studie. Allereerst kan je er kosteloos 6 maanden langer over doen. Daarna kan je tegen een kleine vergoeding er nog 6 maanden langer over doen. Het voordeel van studeren via organisaties als de NTi als dat je het huiswerk via de website in kan voeren. Je ziet meteen wat je cijfer is. Ook kan je hier vragen van studiegenoten lezen met antwoorden. Het is een makkelijk systeem. Naar verhouding vond ik de kosten van zo’n webdesign cursus (rond de 200,--) wel mee vallen.
Geschreven door Marianne Verschoof en Veroni Steentjes