Concert Alessandro Safina

Concert van Alessandro Safina.

Afgelopen zomer zag ik dat operazanger Alessandro Safina  voor een eenmalig concert naar Nederland kwam.  Ik besloot om een vriendin te verrassen en kocht twee kaartjes.  Al snel erna bleek dat het concert uitverkocht was en dat het toch wel bijzonder moest zijn om er naar toe te gaan.

Op 22 november jl. was het zo ver, op naar Den Bosch voor het concert.  Op zo’n avond wil je natuurlijk wel in stijl gekleed gaan. Na vijf keer omkleden en mijn haren doen, was ik er helemaal klaar voor: op naar het theater. Het is een niet al te groot theater, waardoor je snel een intieme sfeer krijgt. De zaal was helemaal uitverkocht en gonsde van enthousiasme. Het publiek was erg gemêleerd, al had de oudere leeftijd wel de boventoon. Om 20.00 uur gingen de gordijnen open en zagen we een klein orkest zitten.  Toen kwam er een man, in een mooi pak, heel rustig het podium oplopen. Het publiek  begon te klappen. Heel even was ik in de veronderstelling dat het iemand was, die Alessandro kwam aankondigen, totdat ik door had dat hij het zelf was. Natuurlijk weet ik hoe hij eruit ziet, maar op de foto’s (van bijvoorbeeld zijn cd’s) ziet hij er toch anders uit. Nu is hij bijna  helemaal grijs en dat is hij op zijn cd hoesjes niet. Zodra Alessandro achter de microfoon gaat staan en begint te zingen,  slaat het kippenvel meteen toe. Ja, hier kwam ik voor! Het  was op en top genieten.

Maar na drie liedjes verdween hij al weer en  er kwam een dame op het podium genaamd Fiorenza Calogero. Een beetje verbaasd was ik wel, want je verwachtte niet, dat er nog iemand zou komen. Het leek net of deze dame zo van de straat was geplukt. Haar kledingkeuze pastte niet echt bij de muziekstijl. Na  drie nummers kwam Alessandro weer terug en begon hij met zijn beroemde nummer ‘Luna’. Het publiek was helemaal in haar nopjes.

Helaas had ik ook al wat mensen stiekem weg zien gaan, vooral toen de dame kwam. Na een klein uurtje genieten was het pauze. Ook nu zagen we mensen weggaan. Natuurlijk kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vroeg ik aan iemand die er werkt waarom sommige bezoekers gingen. De meeste redenen waren, dat ze óf het geluid te hard vonden - wat natuurlijk vreemd is als je naar een operazanger luistert - óf ze vonden hem te houterig, zich niet inlevend. Wat dat betreft  hadden ze wel wat gelijk, Alessandro stond heel stil en keek alleen af en toe naar het orkest. Al is dat op zich niet vreemd, omdat je op operamuziek nu eenmaal niet kan swingen. In de tweede ronde werd hij toch soepeler en in zeer gebrekkig Engels probeerde hij zelfs een grapje te maken. Ook kwam de dame nog een paar keer terug om solo en duetten te zingen. Hoe later het werd, hoe losser Alessandro overkwam en hoe meer het genieten werd. De zaal was nu helemaal in extase en niemand ging meer. Na ruim twee  uur was het afgelopen.  Het was echt een avond van volop genieten, een  hele bijzondere avond.

Toen ik de kaartjes kocht, was het in Nederland een éénmalig concert en dan ook helemaal uitverkocht. Nu heb ik inmiddels begrepen dat Alessandro volgend jaar ons land weer komt bezoeken voor een paar concerten. Dus mocht je van deze muziek houden, grijp je kans!

Geschreven door Daan Veulings.
Geredigeerd door Johan Fiddelaers, december 2008.