Sanne over omgaan met de bijwerkingen die medicijnen met zich mee brengen
Wat te doen als een medicijn heel goed helpt, maar de bijwerkingen te veel worden?
Kon er maar een goed werkend medicijn
zonder te veel bijwerkingen zijn?
Mijn naam is Sanne van Diesen (1980). Ik heb sinds 2004 de chronische aandoening Complex Regional Pain Syndrome (CRPS). Ik gebruik hiervoor verschillende medicijnen. De afgelopen jaren ben ik hard achteruitgegaan, maar gelukkig sta ik heel positief in het leven. Ik doe er alles aan om zo lang mogelijk alles zelfstandig voor elkaar te krijgen, met hier en daar een beetje extra hulp.
Al twaalf jaar lang neem ik driemaal per dag mijn medicijnen in, waaronder pijnstillers voor mijn spieren en zenuwen. In de zomer van 2012 werd de pijn zo erg dat ik moest overstappen op zwaardere pijnmedicatie. Ik kon namelijk amper nog lopen. Een inval-huisarts schreef mij destijds Oxycodon tabletten voor. Oxycodon is een morfineachtige pijnstiller. In het begin was ik hier heel blij mee, want het werkte goed tegen de pijn waardoor ik zowel letterlijk als figuurlijk wat beter uit de voeten kon.
Zoals veel medicijnen heeft ook dit medicijn enkele bijwerkingen. Ik had vooral last van de gênante en vervelende bijwerking genaamd obstipatie. Ik was blij dat de pijn in mijn benen verminderd was, waardoor ik de obstipatie negeerde in de beginperiode. Na een tijdje werd het erger en kreeg ik steeds meer buikpijn waardoor het niet meer te negeren was. De apotheker begreep snapte niet dat de inval-huisarts mij niet verteld had dat je bij deze medicatie altijd iets moet nemen tegen de obstipatie. Ze gaf mij Lactulosestroop mee en gaf het advies om naar de huisarts te gaan als het niet beter ging. Helaas hielp het drankje niet en daarom ging ik langs bij mijn eigen huisarts. Ze gaf mij voedingstips en verschillende soorten medicatie om uit te proberen. Gelukkig zat er iets bij wat hielp. Met twee zakjes Macrogol per dag kon ik eindelijk weer beter naar de wc en het verminderde de buikpijn enigszins.
In het voorjaar van 2013 werd de pijn in mijn spieren en de zenuwpijn heftiger. De dosering Oxycodon moest verhoogd worden. Dit hielp wel een beetje, maar waar ik al bang voor was, de obstipatie en de buikpijn werden opnieuw groter. Uiteraard nam ik direct een zakje Macrogol op een dag extra. Later nam ik er nog een zakje bij, maar op de een of andere manier werkte dat deze keer niet. Ik werd er ook enorm misselijk van. Alsof dat nog niet vervelend genoeg was, kreeg ik er nog een andere gênante bijwerking bij in de vorm van een gespannen en pijnlijke blaas. Hierdoor moest ik heel vaak plassen en af en toe kon ik zelfs mijn plas niet eens ophouden.
In mei 2014, ongeveer een jaar nadat ik begonnen was met Oxycodon als pijnmedicatie, was de obstipatie zo erg dat ik helemaal niet meer naar de wc kon. Na een week was de pijn in mijn buik zo heftig dat ik naar de huisartsenpost toe moest. Die arts hoorde geen enkel darmgeluid meer en stuurde mij door naar de Eerste Hulp. Ik werd een weekend opgenomen en kreeg meerdere hoge klysma's. Pas na de tweede behandeling kwamen mijn darmen weer op gang. Ik mocht naar huis en kreeg het advies nog beter op mijn voeding te letten en tijdelijk weer vier zakjes Macrogol per dag in te nemen.
Anderhalve week later zat ik opnieuw bij de huisartsenpost. Deze keer had ik er ook nog koorts bij. Ik moest mij opnieuw melden op de Eerste Hulp. Omdat ik naast de buikpijn koorts had en veel pijn in mijn blaas wilden ze eerst uitsluiten of er niets anders aan de hand was. Gelukkig was dat niet het geval. Ik kreeg opnieuw meerdere hoge klysma's. Ook werd een week later een afspraak op de Maag-, Darm-, Leverziekten (MDL) poli gemaakt.
Op de MDL poli kreeg ik het advies om zes zakjes Macrogol per dag in te nemen, net zo lang totdat ik weer normaal naar de wc kon gaan. Ook werden in de weken daarna verschillende onderzoeken in gepland. Hier kwam uit dat mijn darmen veel en veel te traag werkten en dat ik een darmverzakking had. Het advies van de MDL-arts was heel simpel: Stoppen met de Oxycodon tabletten en lekker veel gaan bewegen. Alleen kan dat nu net niet samengaan. Juist door het gebruik van de Oxycodon kon ik me wat meer bewegen. Ze kon verder niets voor mij betekenen en ik hoefde ook niet meer terug te komen.
Ik moest nu zelf bedenken wat ik moest veranderen. Maar ik stond voor mijn gevoel voor een onmogelijke keuze. Welke pijn en welk ongemak was nog erger dan de ander? Amper naar de wc kunnen gaan en heftige buikpijnen hebben of heftige pijnen in mijn benen en lichaam waardoor ik amper nog mobiel was? In het volgende magazine vertel ik welke keuzen ik heb gemaakt en hoe ik me nu voel. Wordt vervolgd dus….
Geschreven door Sanne van Diesen
Geredigeerd door Veroni Steentjes
Mobiel Magazine december 2016
Op website maart 2017