Stefan
|
'Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.' Dat zijn de optimistische woorden van de Stefan Molenaar (32) uit Gorinchem. Hij is vanaf zijn geboorte spastisch en dat heeft veel invloed op zijn leven. In dit portret vertelt hij over de ups en downs in zijn bestaan. 'Ik kwam met de site www.intermobiel.com in aanraking, doordat ik zomaar aan het surfen was. Ik weet het meeste al van de dingen die op de site staan. Maar het is leuk om met mensen in contact te komen, die tegen hetzelfde aan lopen. Mijn geboorte ging goed, maar daarna had ik een tekort aan zuurstof. De vroedvrouw die zou komen, was op vakantie. De vervanger heeft het niet goed aangepakt en daardoor heb ik nu spasmen. Nu zit ik in een rolstoel, al kan ik binnenshuis met hulp een paar passen lopen.' |
 |
Hulphond Jummie
De tweeëndertig jarige Stefan woont momenteel zelfstandig: 'Ik woon nu zes maanden in dit appartement in Gorinchem. Door middel van 24 uur per dag hulp op afroep kan ik mezelf redden. Ik heb het hier best naar mijn zin, maar het liefst zou ik weer samenwonen. In die vier jaar dat ik samenwoonde met mijn vriendin, heb ik mij toch het prettigst gevoeld. Maar ik heb een hulphond. Het is een reu en hij heet Jummie. Het is een Golden Retriever van tien jaar. Hij gaat helaas bijna met de VUT. Als ik zou willen, dan kan ik wel een nieuwe hulphond krijgen. Maar ik weet nog niet wat ik zou willen, daar zit ik veel over na te denken. Als er een nieuwe hond komt, dan moet Jummie weg', legt Stefan uit. 'En het liefst wil ik hem tot zijn dood bij mij houden. Ik heb hem nu acht jaar, hij helpt me met dingen oprapen en de post pakken. Hij kan de deur open- en dichtdoen. Maar het meeste is hij er toch voor de gezelligheid.'
Werk en hobby's
'In het dagelijks leven werk ik vrijwillig vier dagen per week in een copyshop. Daarnaast werk ik nog één 1 dag op de een PR afdeling van een zorgaanbieder, namelijk Syndion. Dat doe ik nu acht jaar. Ik houd me bezig met de opmaak van boekjes en posters, ik zorg dus voor de lay-out. Hier heb ik geen officiële opleiding voor gehad, dat heb ik mezelf aangeleerd. Achter de computer werken is bovendien het enige wat ik kan, dit was voor mij de enige mogelijkheid. Mijn hobby’s zijn: zwemmen en internetten. Maar ik zwem niet zo vaak, want het kost mij heel veel energie', verklaart Stefan.
Stefans motto
'Ik heb nog twee broers en ik ben de middelste. Mijn broers hadden altijd vrienden en ik had niemand. Op mijn twaalfde moest ik naar Arnhem verhuizen voor mijn studie. Dan was ik doordeweeks uit huis en alleen in het weekend thuis. Dat was ook geen fijne tijd', herinnert Stefan zich nog goed. 'Op dit moment heb ik het nog weleens moeilijk, omdat mijn vriendin pas weg is. Maar ik probeer gewoon toch de leuke dingen nog te zien. Bovendien heb ik veel lol op mijn werk en met mijn collega's. Mijn motto is dan ook: 'Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.'
Geschreven door Rosan Wilts
Geredigeerd door Veroni Steentjes
Februari 2010