Daan

‘Ik ben me er bewuster van geworden dat je moet genieten van het leven; het kan morgen over zijn’.   Daan Veulings is 33 jaar en woont in Den Bosch. Sinds twee jaar weet ze dat ze het hypermobiliteitssyndroom heeft. Door deze afwijking kunnen banden en pezen hun steunende functie niet goed vervullen en dit maakt de gewrichten overbeweeglijk en instabiel. Gelukkig ziet Daan het leven zonnig in! Wat doe je in het dagelijks leven? 'Ik ben hard op zoek naar een baan! Ik ben klaar met een opleiding voor DTP’er (grafisch vormgever). Ik ben recent gestart met een cursus webdesign. Het weer gaan werken zal erg zwaar worden, vooral omdat ik drie jaar thuis ben geweest. Ik ben goed door de keuring heen gekomen en ik ben alleenstaand, dus ik moet echt gaan werken.'

 

 

Wat deed je hiervoor?
‘Voor ik ziek werd, heb ik tien jaar in de administratie gewerkt. Ik heb diverse banen gehad. De laatste was incassomedewerkster bij een energieleverancier. Ik had de macht om een bedrijf af te sluiten van stroom. Helaas kreeg ik geen vast contract, omdat ze geen mensen meer mochten aannemen. De laatste twee maanden zat ik al half in de ziektewet, dus automatisch kom je daar dan in zo’n situatie volledig in.

Vroeger wilde ik altijd kok worden. Ik heb hier ook een opleiding voor gedaan. Drie weken voor mijn examen ben ik met sporten uit de ringen gevallen en op mijn rug terechtgekomen. Achteraf bleek dat ik een hernia had. Het examen heb ik gehaald, maar veel kan ik me er niet meer van herinneren omdat ik vol zat met pijnstillers. De doktoren vertelden me dat ik het beroep nooit meer zou kunnen uitoefenen, omdat je als kok de hele dag moet staan. Daar ben ik echt ziek van geweest, maar na lang nadenken heb ik besloten om de administratie in te gaan. Dit hield in dat ik weer een opleiding moest doen en daarna ben ik aan de slag gegaan. Ik ben er helaas nooit helemaal gelukkig in geweest. Dit gaf ik vorig jaar ook aan tijdens mijn reïntegratietraject en bij het UWV. Toen mocht ik testen doen om te kijken wat echt bij mij past. Ik scoorde het hoogst op creatieve en maatschappelijke beroepen en zodoende kwamen we op DTP-werk uit. Ik was dan ook heel blij dat ik de opleiding kon gaan doen en dat ik de opleiding nu succesvol heb afgerond. Ik ben net gestart met een cursus webdesign via internet. Het is wel moeilijk om aan een baan te komen. Ik ben tenslotte een oude schoolverlater met een medisch verleden, twee dingen waar bedrijven een hekel aan hebben. Maar ik zoek door, er komt vanzelf wel iets op mijn pad. Het kost tijd, maar het gaat me lukken.’

En wat zijn je hobby’s?
‘Eigenlijk ben ik de hele dag aan het hobbyen. Omdat ik al drie jaar niet werk, ben ik van alles aan het zoeken om bezig te blijven. Ik knutsel veel: 3D-kaarten maken, borduren, breien, soms iets van een beeld maken, computeren en nog veel meer. Bij mij is het wel zo dat als ik het op een gegeven moment niet meer leuk vind, het dan wel de kast in gaat. Het kan er dan goed een jaar liggen of ik doe dingen maar één keer.’

Wat zijn jouw belemmeringen bij het zoeken van werk?
‘De grootste belemmering is mijn vermoeidheid. Ik ben eigenlijk altijd wel moe en er zijn echt dagen dat ik ’s middags een half uur slaap. Het helpt een beetje, maar het is minimaal. Ik wil er ook niet te veel aan toegeven, want als ik moet gaan werken kan ik niet tussendoor even gaan rusten. Verder heb ik altijd wel ergens pijn in mijn lijf. Daar kan ik eigenlijk goed mee leven. Soms schiet het verkeerd in mijn rug of nek. Als het in mijn rug zit kan ik moeilijk lopen en pijn in mijn nek geeft zware hoofdpijn en uitval van mijn rechterarm. Daar baal ik goed van, maar er is niets tegen te doen.’

Waar haal je kracht en plezier uit om je leven te leiden met de handicap die je hebt?
‘Jarenlang heb ik geleefd zoals de meesten nu leven: drukke baan, druk sociaal leven, veel ondernemen. Tot opeens het kaarsje uitging. Ik ben door een diep dal gegaan, maar begon te beseffen dat ik toch nog wel aardig wat dingen kan. Door de dingen die er de afgelopen drie jaar in mijn leven gebeurd zijn, ben ik me er nog bewuster van geworden dat je moet genieten van het leven; het kan morgen over zijn. Als ik nu écht iets wil, ga ik er voor, Ook al betekent dit dat ik veel moet inleveren. Maar de herinnering blijft en de pijn verdwijnt even. Toch overkomt het mij nog regelmatig dat ik weer teruggeduwd word in het zwarte gat, meestal door de omgeving. Ik kan dit nu vlugger van me afzetten en het maakt me juist sterker om te vechten. Ik geniet van de kleine dingen. Als je niet meer alles kan, ga je opeens veel meer waarderen in het leven.’

Hoe ben je bij Stichting Intermobiel gekomen?
“Ik ben bij toeval bij de stichting gekomen. Ik kom al een paar jaar op een fibromyalgieforum . Normaal las ik nooit de voorpagina, maar er zou nu een stukje tekst van mij op komen te staan. Toen zag ik daar opeens een oproepje van Intermobiel voor vrijwilligers. Ik ben naar de site www.intermobiel.com  gegaan en was meteen enthousiast!”

Wat spreekt je aan in Intermobiel?
‘Intermobiel is echt voor de jongere volwassenen. En je kan er mee doen wat je wilt: je kan je verhaal kwijt, maar je kan ook informatie zoeken. Ik vind het ook mooi dat je anderen kan laten zien dat er nog zoveel uit het leven te halen is ondanks een handicap. Intermobiel laat ook wensen uitkomen en de vrijwilligers proberen je te helpen bij praktische zaken. Iedereen kan zich bij Stichting Intermobiel aansluiten. De meeste sites zijn gericht op één bepaalde ziekte of afwijking, maar hier zie je van alles.

Ik heb vrijwilligerswerk altijd belangrijk gevonden en was dan ook heel blij dat ik iets mocht gaan doen. Zo had ik ook weer iets te doen tijdens mijn thuis zijn. Als ik straks een baan heb, ga ik ook echt door. Ik vind het een goede stichting, omdat er niet veel voor jongeren is die iets mankeren. Ik vind het geweldig als iemand via Intermobiel aan een hobby komt of ziet dat je toch nog kan sporten bijvoorbeeld.’

Wat doe je zelf voor Intermobiel?
'Voor Intermobiel houd ik de rubriek vrije tijd bij. Ook zit ik in de brainstormgroep van de vakantiewoning die Intermobiel wil realiseren. Ik denk dus mee over waar de vakantiewoning aan moet voldoen en bijvoorbeeld over wat de wensen zijn van het park waar de woning op zal komen te staan. En natuurlijk strooi ik de naam rond om mensen bekend te maken met Intermobiel!”

Heb je eerder vrijwilligerswerk gedaan?
'In het verleden ben ik vrijwilligster geweest bij een tafeltennisvereniging. Ik deed daar het financiële deel van de bar en draaide soms een bardienst. Daar ben ik mee opgehouden toen ik ging verhuizen.'

Heb je nog dromen of wensen?
'Ik heb altijd graag een eigen zaak gewild en ben daar door omstandigheden al een beetje mee bezig. Verder wil ik ooit nog een keer met dolfijnen zwemmen, ondanks mijn angst voor de zee en alles wat daarbij komt kijken. En als ik ooit nog eens heel veel geld win, wil ik een kattenpension of -opvang beginnen. Een mens mag dromen, hè!'

Geschreven door Lonneke van Lent m.m.v. Daan Veulings
Geredigeerd door Annelies Huisman