Ynske
|
'Mo heeft nu al een heel stuk vrijheid toegevoegd aan mijn leven' |
 |
Ynske in het kort
‘Ik ben geboren als jongste kind in een gezin met drie meiden. Doordat ik ter wereld kwam met een open ruggetje (Spina bifida), heb ik mijn hele leven eigenlijk nooit thuis gewoond. Op mijn achttiende ben ik begeleid zelfstandig gaan wonen, en tegenwoordig woon ik samen met mijn vriend Thijs. Hij is overigens niet gehandicapt. Twee middagen in de week doe ik vrijwilligerswerk. Dan draag ik mijn steentje bij als klassenassistente in het speciaal onderwijs.'
Hulphondenstichtingen
‘Sinds bijna twee maanden heb ik een Golden Retriever als hulphond. Het is een zij. Mo is net twee geworden, en ze is afkomstig van de Martin Gaus Geleide- en Hulphondenschool. Eerst heb ik geprobeerd om bij Stichting De hond kan de was doen een hond te krijgen. Bij deze stichting mag je je hond zelf opleiden onder begeleiding. Ik heb daar een maand lang een hond van gehad, maar dat is mis gegaan. Om persoonlijke redenen heeft de stichting de hond weer bij me weg gehaald, en me geadviseerd om naar stichting Hulphond Nederland te gaan. Bij Hulphond Nederland krijg je een volledig opgeleide hond. Zij zouden me eigenlijk een positief advies geven, maar ook daar ben ik afgewezen. Ik heb toen contact gezocht met Serge Gaus, de hoofdtrainer van de Martin Gaus Geleide- en Hulphondenschool. Hij is bij mij langs geweest voor een gesprek en heeft verteld hoe de hulphondenschool werkt en wat hij mij te bieden had. Daarna hebben we allebei gekeken of we met elkaar in zee wilden, en we waren er eigenlijk al vrij snel uit. Serge heeft voor mij een aanvraag ingediend bij het ziekenfonds, omdat hulphonden sinds 2006 door het ziekenfonds vergoed worden. Daarna is hij binnen hun opleiding op zoek gegaan naar een hond voor mij. Zo is hij bij Mo terecht gekomen.’
| Hulphond Mo 'Toen ik Mo zag, was het liefde op het eerste gezicht. Het ging vanaf het begin goed. Ik werk in principe zelf met Mo, met de Martin Gaus Geleide- en Hulphondenschool op de achtergrond. Toen ze hier kwam, kende Mo al wel het een en ander aan commando’s, maar ze moest nog wel een beetje op mij afgesteld worden. Daar zijn we nu volop mee bezig. Maar Mo heeft nu al een heel stuk vrijheid toegevoegd aan mijn leven. Ze helpt me met uitkleden ’s avonds als ik naar bed ga, dus daar hoef ik al geen andere hulp meer voor in te schakelen. En Mo verplicht mij om naar buiten te gaan. Dat is ook wel lekker. Zonder Mo zou ik zeker niet zo vaak als nu buiten komen. Verder raapt ze spullen van de grond af, doet deuren en kastjes open en dicht. Ze gooit spullen in de oud papier bak en in de prullenbak . We zijn nog volop in het leerproces. Het is ook de bedoeling dat ze bijvoorbeeld spullen uit de lades gaat pakken en in de lades gaat stoppen. Noem het maar op. Mo kan het eigenlijk bijna allemaal wel leren. Ik zie mijn toekomst dan ook goed in! Als er qua baan wat positieve veranderingen komen, blijf ik als klassenassistente aan het werk. Daarnaast wil ik zelf voor Stichting Intermobiel wat gaan doen. Wat exact moeten we nog even bekijken. Met Mo gaat het in de toekomst ook zeker wel lukken. |
 |
Geschreven door Silke van Deelen m.m.v. Ynske Snelleman
Geredigeerd door Veroni Steentjes