Wil
‘Je draagt uit zoals je behandeld wilt worden. Ik zie mezelf als persoon en niet als iemand met een handicap.’
Paspoort:
Naam: Wil
Leeftijd: 28
Woonplaats: Tilburg
Wil
‘Ik werd in 1979 geboren in Tiel, in een familie waarin bijna iedereen werkzaam was in de techniek. Van jongs af aan ging mijn interesse dan ook uit naar de techniek. Ik wilde graag timmerman worden. Ik vind het leuk om met mijn handen te werken en ben daarom de LTS gaan doen. Ik was bijna 18 jaar toen ik ging werken.’ Toen sloeg het noodlot toe. Wil kreeg in november 2000 een bedrijfsongeval. Een krat van drieëneenhalve ton kwam boven op hem terecht. Hij liep een lage dwarslaesie op en kwam in een rolstoel terecht. Hij moest bijna alles opgeven: zijn gezondheid, zijn werk, zijn rijbewijs en zijn mobiliteit.
Anno nu
Het jaar 2008. Wil woont, net als voor het bedrijfsongeval, samen met zijn ouders. Wil kan zijn benen niet meer gebruiken en is hierdoor gedwongen zich in een rolstoel voort te bewegen. Het huis van zijn ouders is aangepast aan zijn lichamelijke beperking. Zo zijn onder andere de douche en zijn bed aangepast en slaapt hij op de begane grond. Zijn dagen vult hij met allerhande zaken, geen dag ziet er hetzelfde uit. Omdat hij erg vatbaar is voor doorzitplekken, moet hij wel regelmatig pauzes houden en op bed gaan liggen. Als hij niet mag zitten, is het enige alternatief om op bed te liggen. Wil is immers genoodzaakt in een rolstoel te zitten. Soms ligt hij zelfs weken achter elkaar op bed, omdat hij dan niet mag zitten.
Wil heeft sinds een jaar een vriendin, die zelf niet lichamelijk beperkt is. Hij vindt het fijn dingen met haar te ondernemen. ‘Zij behandelt mij totaal niet als iemand met een beperking of iemand die in een rolstoel zit.’
Hobby’s
‘Ik heb veel hobby’s: internetten, websites ontwerpen en het bedenken van nieuwe concepten. Daarnaast vind ik het erg leuk om met kleding bezig te zijn, vooral het maken en ontwerpen ervan. Ik ga één keer per week naar naailes en maak daar kleding die ik zelf aan kan. Omdat ik in een rolstoel zit, denk ik speciaal na over wat wel en niet mag bij kleding zodat ik geen last heb van naden of knopen. Ik vind de naailes vooral leuk en gezellig, de mensen zijn er belangstellend en aardig. Ik zou iedereen aanraden om er heen te gaan, al is het voor de gezelligheid.’
Vrijwilligerswerk
Wil doet sinds anderhalf jaar, met tussenpozen, vrijwilligerswerk via het Tilburgs Overleg Gehandicaptenorganisaties (TOG). Hij is hier terecht gekomen op aanraden van iemand uit het revalidatiecentrum. De stichting past de werkzaamheden aan de capaciteiten van de vrijwilligers aan. Voor Wil betekent dit dat hij gemiddeld twee dagen per maand aan het werk is voor de stichting. ‘Ik werk mee aan het scholenproject ‘Leven met een handicap’. Ik vertel aan kinderen op basisscholen over mijn ervaring hoe het is te leven met een handicap. Ik ga dan een klassengesprek met de leerlingen aan, afgewisseld met diverse opdrachten en hulpmiddelen die getoond worden. Ook laat ik kinderen ervaren hoe het is om je in een rolstoel te verplaatsen door aangepaste sportles te geven. Ik vind het leuk om de reacties van kinderen te zien en ze dingen bij te kunnen brengen. Het is wel heel duidelijk merkbaar welk niveau de verschillende scholen hebben. Op de ene school krijg ik hele leuke vragen, zoals hoe vaak ik mijn banden op moet pompen. Op de andere school krijg ik vragen waarbij ik soms even moet slikken. Zo kreeg ik laatst de vraag of ik toch niet liever in coma zou zijn gebleven.’
Positiviteit
Wil ziet zijn handicap niet als beperking. ‘Ik ben van mening dat ik alles kan doen wat ik wil. Oké, hoogspringen kan ik niet, maar dat had ik ook niet gekund voor ik een rolstoel had. Ik vind mijn leven altijd leuk, vooral als ik dingen met mijn vriendin ga doen.’ Natuurlijk heeft ook Wil wel momenten dat hij het even niet meer ziet zitten, vooral als hij weken achter elkaar op bed moet liggen. Toch is er, ook op die momenten, altijd een lichtpuntje voor hem. ‘Dat lichtpuntje kan gewoon een telefoongesprek met iemand zijn, dat mij doet denken aan leuke dingen. Ik vind het leuk met mensen te praten over ideeën of om mensen te laten zien dat iemand in een rolstoel niet zielig is.’
Wil leeft volgens het motto ‘je draagt uit zoals je behandeld wil worden’. ‘Het is mij opgevallen dat veel mensen met een lichamelijke beperking zichzelf zien als ‘iemand in een rolstoel’. Ik zie mezelf als persoon en niet als iemand met een handicap. Ik blijf mezelf en dat betekent dat ik zelfverzekerd overkom en positief ben over het leven. Ik respecteer iedereen, ongeacht huidskleur of handicap. Zo wil ik zelf namelijk ook door anderen behandeld worden. Ik houd in mijn planning niet teveel rekening met mijn beperking. Ik neem de dingen zoals ze komen.’
Vriendschap
De positiviteit van Wil is de reden waarom zijn vriend William hem heeft opgegeven voor dit portret op de website van Stichting Intermobiel. William en Wil hebben elkaar ooit op vakantie ontmoet en contact gehouden. William trekt zich erg op aan de positiviteit van Wil. ‘Wil verdient een speciaal plekje, omdat hij altijd voor anderen klaarstaat en positief is. Wil wil altijd het goede in een mens naar boven halen en kan anderen even hun problemen laten vergeten. Ook zorgt hij ervoor dat anderen zichzelf niet naar beneden halen.’
Vakantie
Wil gaat net als ieder ander op vakantie. Hij is in 2007 op reis geweest met de Stichting Globe-roller, die groepsreizen organiseert voor mensen met een lichamelijke handicap. Hij is twintig dagen op vakantie geweest naar Florida, Miami en Barbados. Omdat hij de reis al had geboekt voor ze elkaar leerden kennen, kon zijn vriendin helaas niet mee. ‘De volgende keer wil ik haar zeker meenemen op een reis van Globe-roller!’
Plannen en wensen voor de toekomst
‘Ik maak nooit zo veel plannen. Wel wil ik graag dit jaar mijn LOI studie ‘professioneel webdesign en communicatie’ met een examen afronden. Verder wens ik natuurlijk dat mijn situatie in elk geval niet verergert en dat ik wat minder last krijg van doorzitplekken.’
Geschreven door Ingrid Wijnen m.m.v. Wil
Geredigeerd door Veroni Steentjes