Op een bed door de Efteling

‘Van starende ogen heb ik totaal geen hinder ondervonden. Het heeft me ook gesterkt in mijn idee om een rijdend (elektrisch) bed aan te vragen.’

In het voorjaar kregen we (Johan en Mary) bericht van Mary’s werk: personeelsfeest in de Efteling met een optreden van Marco Borsato! Op zaterdag 13 september 2008 organiseerde Sogeti dit grandioze personeelsfeest voor al haar werknemers met hun gezinnen. Deze happening heet ‘de Magie van Sogeti’.

Uiteraard willen we hier graag bij zijn en onze kinderen ook. Echter we zitten met een probleem: door rugklachten lig ik namelijk ruim 23 uur per dag op bed. Het vervoer heen en terug is niet het probleem, want er is een bed in onze auto gemonteerd. Maar in de Efteling hebben we een verrijdbaar bed nodig en dat hebben we niet. Wellicht zou het vliegend tapijt in de Efteling uitkomst kunnen bieden. Maar ja, de Fakir zit daar al 50 jaar op en wil daar niet van af. Geen optie dus. Dus stoute schoenen aan en Sogeti vragen: immers nee heb je, ja kun je krijgen.

We stuurden dus een mailtje naar Sogeti en al snel kregen we een positieve reactie van Joyce: ‘Wij zullen ervoor zorgen.’. In het verleden door schade en schande wijs geworden, hadden we zelf zoiets van eerst zien dan geloven. Dus niet te vroeg juichen. Het is namelijk een hele onderneming om een bed op wielen in de Efteling te krijgen. Wie heeft zo’n bed en wil die ook nog eens uitlenen? Dan moet het ook nog heen en terug worden gebracht. De dag zelf kwam steeds dichterbij. Uit de mailtjes die volgden werd duidelijk, dat het ook daadwerkelijk ging lukken. Op 7 september 2008 kregen we het verlossende bericht, dat het bed geregeld was. Achteraf zou blijken dat ze een hele dag stad en land hadden afgebeld om het te realiseren.

Op de dagen die volgden, was ik toch wel een beetje nerveus. Er doemden vragen op als: zal alles wel goed gaan? zal ik niet te veel pijn krijgen in de dagen erna? wat vind ik van de vele starende ogen etcetera? Joyce kwam nog met het advies om iemand extra mee te nemen. Het is best zwaar voor Mary alleen om het bed het park door te duwen. Fijn dat vooraf overal aan gedacht was. Mijn vriend Roland wilde graag mee.

De dag zelf begon met regen, maar ’s middags werd het droog. Op de afgesproken tijd (15:00u) arriveerden we bij de diensteningang van de Efteling, alwaar Elske ons met het bed opving. Voor we het wisten, waren we écht in de Efteling! Het was echt genieten om met onze kinderen (Jesper van 6 en Niels van 4) in de Efteling te zijn. Ze gingen in de nodige attracties (onder andere de treintjes en Monsieur Cannibale).

Het ‘rijden’ door het park op een bed was erg leuk, voor mij dan. Voor Mary en Roland was het soms best zwaar met alle heuveltjes en bruggetjes. De kinderen vonden het geweldig om soms al rijdend op het bed te zitten. Rond 17:00u gingen we samen frietjes eten en drinken. Daarna was het tijd voor de Fata Morgana. Daar wachtend/lezend werd ik geparkeerd op de kinderafdeling: tussen de buggy’s. Niels vond de Fata Morgana erg spannend. Hij hield zichzelf groot door steeds weer te zeggen: ‘Het is allemaal niet echt.’ Ondertussen kneep hij wel steeds in moeders arm. Om 18:00 uur ging het park dicht en mochten alleen de mensen van Sogeti blijven. Het Sogeti-‘leger’ bestond uit maar liefst 7.000 mensen (medewerkers en hun gezinnen). Ze werden op meerdere plaatsen opgevangen met een hapje en drankje. Daarna werd er vervolgd met een magisch concert van Marco Borsato! Voor de rolstoelers en mij was een verhoogd podium gemaakt, waardoor we het goed konden zien. Het concert werd vooraf gegaan door enkele magische stunts van Hans Klok! Zo toverde hij de directeur van Sogeti het podium op. Middels een toespraak van hem werd het optreden van Marco Borsato ingeluid. Marco pakte groots uit met een 9-koppige band! Zo werd vol overgave onder andere de volgende hits gezongen en gespeeld: Rood, Wit Licht, Dromen zijn bedrog, Binnen en Afscheid nemen bestaat niet. Het geluid stond gelukkig niet te hard, zodat ook de kleintjes het leuk vonden. Daarna was er een gevarieerd aanbod om de inwendige mens tevreden te stellen. Door het park liepen vele muziekanten, clowns en goochelaars om de gasten te vermaken. De nodige attracties bleven open tot 23:00 uur. Voldaan en uiterst tevreden leverden we ons bed weer in (helaas) en keerden we huiswaarts.

Het was erg leuk om de vier muren thuis te verlaten en samen met mijn gezin er op uit te gaan. Als bedligger werd ik dit keer eens niet beperkt. De extra pijn erna viel mee: het is ontspannend, het kost energie, maar het levert ook weer extra energie op. Het heeft me ook gesterkt in mijn idee om een rijdend (elektrisch) bed aan te vragen. Het verrijkt mijn wereldje, dan kan ik bijvoorbeeld de kinderen weer naar school brengen. Van starende ogen heb ik totaal geen hinder ondervonden; ik vond het zelf ook leuk om naar mensen te kijken.

Tot slot wil ik Joyce, Elske, Roland en Sogeti enorm bedanken! Dankzij jullie inzet hebben we genoten van een bijzonder gezinsuitje. Iets wat onmogelijk leek, is toch gerealiseerd, magisch! Op alle mogelijke manieren is de titel ‘de Magie van Sogeti’ waargemaakt!

Johan Fiddelaers Nadere informatie ten aanzien van het verrijdbaar bed: Na de Efteling heb ik contact gezocht met Welzorg (http://www.welzorg.nl). Zij vertelden mij dat je een verrijdbaar bed kunt lenen, indien men dat een heeft (waarschijnlijk niet bij ieder filiaal). Hiervoor is wel een indicatie van de huisarts nodig. Voor vervoer moet je zelf zorgen.