Para-atleet Fleur Jong
In het verleden hebben we in verband met de Paralympische Spelen enkele keren een beroep kunnen doen op Fleur Jong. Zij beantwoordde vragen over de Paralympics in Rio (2016), over de voorbereiding op de Paralympics in Tokyo (2020, die vanwege corona een jaar zijn uitgesteld) en over trainen tijdens de eerste coronagolf. Met het oog op de Paralympische Spelen (welke in augustus worden gehouden), vanwege haar sportieve prestaties én haar betrokkenheid bij Team Para Atletiek zijn alle ingrediënten aanwezig voor een uitgebreid interview.
Wie is Fleur?
‘Ik ben Fleur, ben 25 jaar en ik kom uit Middenbeemster. Ik ben Paralympisch atlete bij Team Para Atletiek. Elke dag train ik in het Olympisch Stadion in Amsterdam. Inmiddels woon ik ook in Amsterdam, zodat ik niet ver hoef te reizen. Dat scheelt natuurlijk een hoop energie.’
Fotograaf: Rens van de Waterlaat ©
Je traint dagelijks in het Olympisch Stadion; het lijkt mij gaaf om daar te sporten.
‘Ja, dat is het ook. Ik train verder één keer per week in het Friendship Sports Centre (https://friendshipsc.nl) in Amsterdam. Dat is een sportcentrum voor kinderen, jongeren en ouderen met een beperking. Daar hebben ze onder meer een voetbalveld, een atletiekbaan, een zwembad en een sporthal. Mijn prothesemaker Frank Jol heeft daar zijn werkplaats. Het is fijn dat we wekelijks bij hem in de buurt trainen.’
Bacterie
In december 2012, enkele dagen voor Fleurs 17e verjaardag, kwam een bacterie in haar bloedbaan terecht. Haar lichaam kwam in een toxic shock terecht; een overlevingsmodus. Haar bloed circuleerde alleen nog maar naar haar vitale delen (hart, longen en hersenen), daarom waren haar vingers, tenen en voeten aan het afsterven. De artsen deden er alles aan om haar in leven te houden en om de bacteriële infectie te bedwingen. Dat lukte, maar Fleur betaalde er een hoge prijs voor: haar onderbenen en de helft van acht vingers werden geamputeerd. Een lang revalidatietraject volgde.
Voordat je leven drastisch veranderde was je zeer sportief. Ging je tijdens je revalidatieperiode al kijken naar een passende sport?
‘Vroeger heb ik veel gedanst en getennist. Dansen ging niet meer, tennissen wel maar niet op hoog niveau. Rolstoeltennis was ook een optie, maar ik dacht: “Waarom zou ik dat doen als ik ook kan lopen?” Toen is het atletiek geworden.’
Denk je nog wel eens terug aan de periode toen je 15, 16 jaar was? Wat had jij toen willen worden?
‘Toen had ik nog geen idee, joh. Nee, ik was druk bezig met school, met vrienden en vriendinnen, met uitgaan. Het heeft een jaartje langer geduurd, maar ik heb het vwo wel afgemaakt. In mijn examenjaar was ik al fanatiek aan het trainen. Daarna ben ik niet direct een vervolgopleiding gaan doen, maar ben ik fulltime gaan trainen en plaatste ik mij voor het WK in Doha (2015).’ Fleur won er de bronzen medaille op de 200 meter.
Team Para Atletiek (TP/A)
In 2017 heb je samen met anderen Team Para Atletiek (TP/A) opgericht. Wat is TP/A en voor wie?
‘Team Para Atletiek is een groep para-atleten van elk niveau. Dus eigenlijk vanaf de eerste stapjes tot aan de wereldrecords. We willen graag uitdragen en laten zien wat mogelijk is mét je handicap; we willen een inspiratiebron voor anderen zijn!’
Wat is jouw rol binnen TP/A?
‘Ik ben de oprichter van TP/A en ik sta in nauw contact met het bestuur en de directeur. Verder zit ik in de communicatiewerkgroep. Voornamelijk ben ik atlete, want wanneer ik goed presteer, komt de para-atletiek positief in het nieuws. Dat is prettig.’
Ik denk dat je een groot voorbeeld bent voor anderen, die willen beginnen met para-atletiek.
‘Dank je wel, dat is wel de bedoeling. Ik probeer ook - als we berichten krijgen van jongeren of ouderen die vragen hebben over hun handicap of over sporten met een handicap of over hun prothese - om ze uit te nodigen om samen een kop koffie te drinken. Dan kunnen we erover vertellen en de protheses laten zien. Dan is het aan diegene wat hij of zij ermee doet. We kunnen hen in ieder geval op weg helpen, even een duwtje in de juiste richting geven. Ik vond het destijds ook moeilijk en ik wist ook niet waar ik beginnen moest. Toen heb ik hulp gehad van Bibian Mentel (drievoudig Paralympisch kampioen snowboardcross). Zo gun ik iedereen die hulp.’
Als een ervaringsdeskundige?
‘Ja, precies. Wij, para-atleten, zijn geen professionele zorgverleners, maar wij hebben wel heel veel ervaring. Dat zijn ervaringen van mij als atlete, maar ook ervaringen van de coach (Guido Bonsen), van de fysiotherapeut, van de prothesemaker én ervaringen van vrienden en familie. Al die verhalen, van hoe zij omgaan met zijn of haar handicap, zijn pure ervaringsverhalen. Dat is waardevolle informatie voor iemand die geboren is met een handicap of die later een handicap krijgt of wiens vriend of vriendin een handicap krijgt.
Wij delen onze verhalen vanuit ons hart en vanuit perspectief.’
Dus jullie delen niet alleen jullie ervaringen aan de beginnende para-atleet, maar ook aan hun omgeving?
‘Jazeker, juist aan hun omgeving. Ik denk dat de omgeving de grootste rol speelt bij jouw ontwikkeling. Word je daarin gestimuleerd, kunnen ze je daarbij helpen of juist helemaal niet helpen. De omgeving is natuurlijk de eerste die gaat zoeken naar mogelijkheden voor jou, voor zijn of haar kind. Als ze dan bij ons uitkomen, dan kunnen wij ze, middels onze ervaringen, vertellen wat ze allemaal kunnen doen en kunnen ondernemen om te zorgen dat hun kind alle kansen krijgt die het verdient.’
Zijn jullie actief op meer locaties in het land of alleen in Amsterdam?
‘Ons streven is om ons nationaal te profileren. Wij trainen zelf in Amsterdam, maar met onze social media en onze website zijn we voor iedereen toegankelijk en bereikbaar. De bedoeling is om onze informatie te verspreiden. We werken daarvoor onder meer samen met Fonds Gehandicaptensport en de Cruyff Foundation. Verder gaan we samen met onder andere Mentelity Foundation en Frank Jol een Prothese Festival (https://prothesefestival.nl op 13 juni 2021 in Amsterdam) organiseren om zo mensen bij elkaar en in contact met elkaar te brengen.’
Is racerunning ook een onderdeel van TP/A?
‘Nee, dat wordt wel bij veel verenigingen fanatiek gedaan. Dat is wel heel gaaf en we moedigen dat ook aan. We doen zelf niet aan racerunning, maar als dat voor iemand nodig is - als wij zien dat hij of zij een bepaalde handicap heeft en de racerunner voor hem of haar perfect zou zijn - dan ga wij er natuurlijk voor zorgen dat deze persoon doorverwezen wordt.’
Atletiek prestaties
Het viel me op wat een enorme ontwikkeling jij hebt meegemaakt; van 2015 tot en met je wereldrecord in 2020. Staat jouw karakter (sterk, krachtig, doelbewust en enthousiast) daarvoor aan de basis?
‘Ja, uiteraard. In de afgelopen vier tot vijf jaar, maar eigenlijk nu nog steeds, ontwikkel ik me. Alleen in 2018 ging het niet goed met me, toen werd ik aan mijn stomp geopereerd. [De operatie bracht complicaties met zich mee waardoor Fleur een maand in het ziekenhuis lag.] Daarna is het elke dag, elke week, elke maand beter gegaan en heb ik de juiste stappen voorwaarts weten te maken. Ik heb altijd volgehouden en geloofd dat ik weer terug op niveau kon komen, tot waar ik nu sta: met het wereldrecord op de 100 meter. Nog steeds denk ik: “Elke dag goed mijn werk blijven doen, de trainingen netjes uitvoeren en zorgen dat ik de hele winter alle trainingen kan doen.” Dan ga ik alleen nog maar beter presteren.’
Fleur liep in augustus 2020 het wereldrecord op de 100 meter (klasse T62, dubbele onderbeenamputatie). Zij pakte het wereldrecord van Marlou van Rijn af. Met blades is Fleur de snelste vrouw ter wereld!
‘Het wereldrecord van 12:78 seconden liep ik tijdens een wedstrijd in Leverkusen (Duitsland).’
Officieus heb je zelfs 12:73 gelopen.
‘Ja, dat klopt. Vanwege corona waren er aan het begin van de zomer (2020) heel weinig wedstrijden. Toen het weer mocht waren er alleen voor topsporters op Papendal trainingswedstrijden georganiseerd: het ging om onderlinge wedstrijden. Daardoor was bijvoorbeeld een dopingcontrole niet aanwezig, dus werd die tijd niet officieel erkend.’
Dat je al twee keer harder dan het wereldrecord hebt gelopen, zal je veel vertrouwen geven dat het nog sneller kan.
‘Jazeker, dat is heel erg prettig. Ik heb nu meerdere keren 12.7 gelopen. Als je dat vaak genoeg loopt dan komt er vanzelf wel een keertje een uitschieter.’
Zelf moet ik continue opbouwen, met zitten, met op zijn en lopen: de competitie met mijn eigen lichaam aangaan, tenminste zo zie ik dat. Ik wil alles uit mijn lichaam halen wat mogelijk is, totdat ik weer een terugval krijg en ik weer opnieuw met opbouwen moet beginnen. Heb jij dat – weliswaar op een heel ander niveau - ook?
‘Nou, dat wat jij nu zegt, zo ben ik ook begonnen nadat ik heel ziek was geweest. Toen begon ik met vijf minuten staan, een kwartier staan, een half uur staan. Dat is absoluut mijn beginpunt geweest.
Maar dat is nu nog steeds; je vraagt elke dag het uiterste van je lijf. Of dat nu op een training is of daaromheen. Wij trainen altijd met periodes van vier weken, waarvan drie weken heel hard en dan één week iets rustiger. Dan is het zaak om elke dag genoeg te geven, maar wel zoveel dat ik ook morgen weer genoeg kan geven. Als je dat allemaal bij elkaar optelt, dan kom je er wel.’
Als ik mijn grenzen opzoek dan is het belangrijk dat ik net op of onder de grens van mijn mogelijkheden zit of blijf. Ga ik net over die grens heen, dan heb ik pech: een terugval.
‘Ja, dan lig ik er twee dagen of langer tussenuit en dat kan dus niet.’
Paralympische Spelen in Tokyo
Je bent nu aan het trainen met het oog op de Paralympische Spelen in Tokyo (van 24 augustus tot en met 5 september 2021). Hoe ziet je weg naar Tokyo eruit?
‘Dat is op dit moment [interview vond plaats op 8 maart 2021] nog niet helemaal helder. We weten nog niet precies welke wedstrijden wel en welke wedstrijden niet doorgaan. Wat we voorlopig gaan doen is dat we zaterdag voor een maand op trainingskamp gaan. Dan gaan we op Tenerife echt de laatste harde trainingen doen. Bij terugkomst hebben wij nog een maand voordat de wedstrijden hopelijk beginnen. Idealiter doe ik in mei en juni enkele wedstrijden waaronder het EK in Polen. Deze gaat voorlopig nog door.
Ik wil mijn seizoen vroeg beginnen, zodat ik halverwege een pauze kan inlassen om te trainen en door te werken richting Tokyo. Ik sta er goed voor, dus ik hoef niet tot het laatste kwalificatiemoment (15 juli) wedstrijden te doen. Dat is prettig. Dat is een maand voor de Paralympische Spelen en in die maand kun je niet meer een trainingsblok inpassen. Dat is gewoon te kort. Dan ga ik dus vroeg beginnen, dan even een pauze inlassen, daarna doortrainen en vlak voordat we naar Tokyo vertrekken nog een paar wedstrijdjes meepakken.’
Intermobiel besteedt altijd veel aandacht aan de Paralympische Spelen. De deelnemers aan de Paralympics in Tokyo staan op deze aparte nieuwspagina. De atleten die we hebben geinterviewd zijn onderstreept, klik daarop om het interview te lezen.
Blades
Hoe voelt het om met blades te lopen? Is dat moeilijk?
‘Met blades lopen en verspringen is supergaaf. Als je het kunt, ziet het er makkelijk en indrukwekkend uit, maar gemakkelijk is het zeker niet. Het gaat niet vanzelf. Het heeft meer dan anderhalf jaar geduurd voordat ik zonder uitschieters gewoon rechtdoor kon lopen. Je moet daar veel voor oefenen. Je moet er ook heel sterk voor worden om alle klappen te kunnen opvangen. Met een voet kan je sturen naar welke kant je opgaat, dat kan je met een blade niet. Sturen moet je met je bovenlichaam doen, daar moet je sterk voor zijn.’
Op de Paralympische Spelen kom je uit op de 100 meter en op verspringen. Klopt het dat je voor verspringen wel eens wedstrijden doet met valide sporters?
‘Dat probeer ik zo vaak mogelijk te doen, ik train ook met twee valide meiden. Die meiden springen 6,30 meter ver, ik spring 6,14 meter. Ik wil en moet ook naar het niveau van hen toe. De uitdaging bij verspringen ligt bij mij vooral in het valide veld. Voor het Paralympische niveau in Nederland lig ik te ver van de anderen af, dus probeer ik vooral de valide verspringers op te zoeken om mezelf uit te dagen. Internationaal gezien is er voor mij wel voldoende uitdaging, maar in dat veld sta ik maar enkele keren per jaar. Dus zal ik tussendoor andere competities opzoeken.’
Hoe vaak train je voor verspringen?
‘Verspringen is een heel belastend onderdeel voor je lijf, ook voor valide verspringers. Ik kan maar eenmaal per week een echte verspringtraining doen. Maar ik train de voorwaarden om goed te kunnen verspringen wel vaker.’
Tot slot. Als lezers na het lezen van je verhaal interesse in para-atletiek hebben, kunnen zij dan bij TP/A terecht?
‘Absoluut, neem dan contact met ons op en dan gaan we je helpen.’
Fleur, bedankt voor het interview en heel veel succes in Tokyo!
‘Dank je wel, dat gaat goed komen!’
Geschreven door: Johan Fiddelaers
Geredigeerd door Elvire van Vlijmen
Februari 2021