meer een human doing zijn dan being
Produceren om me goed te voelen
Een tevreden human being zijn is moeilijker dan een human doing.
Ik lijd al vele jaren veel pijn en daarmee bedoel ik dus vierentwintig uren per dag. Een pijn die je energie uit je zuigt zoals een bloedzuiger zijn werk doet. Het is een sluipmoordenaar die altijd op de achtergrond aanwezig is. De ene keer pakt hij me volledig in en de andere keer is hij sluimerend aanwezig. Dat vertaalt zich in up and down momenten, alleen zijn het de laatste tijd meer down dan up momenten.
De pijn en beperkingen zetten zich door de jaren heen in een stijgende lijn voort. Het voelt als een gevecht, alleen hoe hard ik ook vecht, winnen lukt me niet. Het enige wat ik kan doen is luisteren naar mijn lichaam en het de rust geven die het nodig heeft. Alleen hoeveel rust ik het ook geef, ik kom steeds niet op het oude niveau uit. Dat is een feit. Alleen dat feit volledig ervaren zonder weerstand is moeilijk aan mij besteed. Ik probeer wel steeds meer het leven te aanvaarden zoals het op mijn pad komt en het leven te nemen zoals het komt.
Als ik een dag tot twee uur slaap omdat ik de hele week al weinig geslapen heb, vind ik dat moeilijk. Ik heb het gevoel dat de dag dan verloren is. In mijn achterhoofd blijft het gevoel van: zinvol bezig zijn en een toegevoegde waarde hebben. Om dat gevoel te krijgen is het nodig dat ik iets produceer.
Me goed voelen hangt dus af van of ik iets doe en hoeveel ik doe. Accepteren dat ik soms niets kan doen om een dag wel iets te kunnen doen, ligt moeilijk.
Alleen door weerstand creëer ik meer pijn. Dat ik dat weet is al een ding, daarnaast ervaar ik het ook. De tweede pijn pijl komt op doordat ik me zorgen maak over mijn achteruitgang of ik denk ik heb al voldoende lijden in mijn rugzak en geef dit portie maar een keer aan Fikkie. Alleen werkt het leven niet op deze manier. Nu alleen dit nog in het dagelijks leven omzetten en in mijn eigen houding is de moeilijkste stap.
Met alleen maar zijn, voel ik me dus blijkbaar niet gelukkig. Ik heb het doen nodig om een goed gevoel te hebben. Wat maak ik het mezelf soms onnodig moeilijk denk ik. Nu alleen het denken nog omzetten is handelingen. Een tevreden human being zijn is in mijn geval moeilijker. Ik hang meer vast aan de human doing.
Ik ervaar mijn eigen direct ondraaglijk lijden. Ik zie dit ondraaglijke lijden ook in de ogen terug van mijn partner die mij ziet lijden. Zijn ogen zijn vaak gevuld met machteloosheid en verdriet. Dubbel ondraaglijk dus op deze wijze. Ook zie ik dit in de ogen van mijn ouders die het niet altijd willen zien, omdat zij ook onmachtig staan.
Veroni Steentjes
#chronisch ziek #chronischepijn #crps #humanbeing #humandoing #intermobiel #accepteren #lijden