Marie-Therese over Oso haar alarmeringshond
Tussen Oso en Marie-Thérèse klikte het meteen. Liefde op het eerste gezicht dus en dat wederzijds! .JPG)
Oso Bayou is de epilepsie (alarmeringshond) van Marie-Thérèse van Hooijdonk. Marie-Thérèse heeft last van verschillende gradaties van epilepsie: van een absence (afwezigheid) met dwaalgedrag tot een insult met bewustzijnsverlies. De epilepsie van Marie-Thérèse wordt veroorzaakt door een storing in de diepe slaap. Een onrustige omgeving kan het insult versterken.
Hoe werkt Oso?
Oso weet op alle verschillende epilepsievormen adequaat in te gaan. Hij geeft van te voren een vocale waarschuwing waardoor Marie-Thérèse weet dat zij rustig moet gaan zitten. Als het nodig is dat zij gaat liggen, zal hij doorgaan met waarschuwen. Vervolgens bewaakt Oso Marie-Thérèse en laat hij niemand dicht bij haar komen. Hij voorkomt, indien nodig, dat zij gaat dwalen. Marie-Thérèse heeft bewijsbaar minder én minder zware insulten als zij geholpen wordt door een alarmeringshond. Dit is duidelijk gebleken in het jaar dat zij geen hond had.
Geen officiële hulphond
Oso Bayou is geen officiële hulphond. In Nederland is het op het moment nog niet mogelijk om een officiële epilepsie-alarmeringshond te krijgen. Wel is het mogelijk om achteraf de hond erkend te krijgen. Marie-Thérèse is de procedure gestart om Oso erkend te krijgen. Oso is via de stichting “Spaanse Honden in Nood” in april 2005 naar Nederland gekomen. De stichting SHIN redt honden uit Spaanse asiels. Ze brengen ze onder in Nederland, België en Duitsland. Oso heeft een achtergrond van mishandeling en verwaarlozing. Marie-Thérèse heeft altijd asielhonden gehad, vaak met een slecht verleden.
Epileptische aanval
Luca was de eerste hulphond die ik gehad heb. Het was ook een Siberische Husky, die niet speciaal getraind was als hulphond. ‘Ik merkte na een paar jaar dat Luca iedere keer ‘plakkerig en lastig was’ nadat ik een epileptisch insult kreeg. Zo kwam ik er achter dat honden epileptische insulten van tevoren kunnen aanvoelen. Hier heb ik gebruik van gemaakt.’
De opleiding van Oso
De opleiding van Oso is heel speciaal geweest. ‘Ik wist dat alle honden anders reageren op een epileptisch insult. Toen Oso kwam, heb ik mijn dochter gevraagd om 3 weken bij me te logeren. Zo konden we kijken hoe Oso op de insulten reageerde en op welke manier hij probeerde te waarschuwen’.
Oso reageerde niet goed op het eerste insult van Marie-Thérèse. Hij was nerveus en had geen idee wat hij moest doen. Het leek erop dat er nog een lange weg te gaan was. Toen gebeurde er echter iets waar niemand rekening mee had gehouden. Thirza, de onofficiële hulphond van Joyce, nam de opleiding over! Zij had het eerste jaar van haar leven voornamelijk bij Marie-Thérèse gewoon. Hierdoor had Thirza meegekregen wat er gedaan moest worden bij de verschillende soorten epileptische insulten. De volgende keer dat Marie-Thérèse een absence had, leidde Thirza Oso naar Marie-Thérèse toe en liet hem naast haar zitten. Hierdoor richtte Marie-Thérèse zich ondanks de absence op Oso en begon hem te aaien. Dit voorkwam dat ze begon te dwalen. Thirza had dat in het verleden ook wel gedaan, maar Marie-Thérèse reageerde hier niet op.
Dit was een geweldige stap vooruit. Vooral voor een hond met een achtergrond van mishandeling en verwaarlozing. Ze hebben normaalgesproken een lange tijd nodig om zich veilig te voelen in een gezin. Dit is een voorwaard voordat begonnen kan worden met de training tot hulphond. Vanaf dat ogenblik raakten Marie-Thérèse en Oso steeds beter op elkaar ingespeeld. In de derde maand dat Oso bij Marie-Thérèse was, waren de epileptische insulten al duidelijk afgenomen.
Oso’s plaats in het gezin
Oso is een Siberische Husky. Siberische Husky’s behoren wel tot het hondenras, maar ze gedragen zich heel anders dan gewone honden. Hierdoor gelden ook de “normale” regels met betrekking tot hulphonden niet voor een Husky. Met de normale regels bedoel ik dat anderen de hulphond niet mogen aaien, niet mogen uitlaten, etc.
Een Husky is een echt roedeldier. Hij ziet het gezin waar hij woont als zijn roedel, waarbinnen iedereen een eigen rol speelt. Marie-Thérèse heeft de leidersrol. Het helpen van de leider in uitzonderlijke situaties is voor een Husky heel normaal en tast de leidersrol niet aan. Het moet echter wel om uitzonderlijke situaties gaan, want anders zal een alpha (leider) Husky, zoals Oso, de leider bevechten voor de leidersrol. Het grote voordeel van een Husky is dat Oso Bayou door iedereen in de roedel kan worden geaaid en uitgelaten. Dit hindert hem niet in het uitvoeren van zijn taak.
Marie-Thérèse heeft ondervonden dat een Siberische Husky en dan met name een Alfa (leider) qua karakter het beste bij haar past. Helaas wordt het gedrag van deze Husky’s verkeerd begrepen en hierdoor worden ze vaak mishandeld. Een husky uit een asiel was hierdoor een pre voor Marie-Thérèse.
Band
Tussen Oso en Marie-Thérèse klikte het meteen. Dit bleek toen hij van het vliegveld opgehaald werd. Oso lag tussen de voeten van haar dochter Shirley. Ondanks dat reageerde hij alleen als Marie-Thérèse wat zei. Liefde op het eerste gezicht dus en dat wederzijds!
Geschreven door Joyce Koonen