Anneke over babyzwemmen met een lichamelijke handicap

Ondanks dat het me ontzettend veel energie kost om met Stijn te gaan zwemmen, geeft het me ook zoveel ontspanning dat ik het voor geen goud meer zou willen missen! 

Al voor we (Anneke en haar man) zwanger waren, wisten we al dat we vroeg met ons kindje wilde gaan zwemmen. We hebben in de buurt zoveel water liggen. We wonen in een dorp aan een grote rivier. We hebben op 1 kilometer afstand aan de ene kant de gracht van het kasteel en op 1 kilometer afstand aan de andere kant liggen diverse sloten in de bossen. Daarbij hebben we achter in de tuin een zwembad liggen, dus vroeg leren zwemmen is zeer gewenst.

Angst
Toen mijn zoontje geboren was, was ik nog steeds van plan om met hem zo vroeg mogelijk op baby zwemmen te gaan. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik was zo bang dat ik met mijn handicap niet gewoon zou kunnen baby zwemmen of dat ze niets konden aanpassen, zodat het niet zou kunnen.

Uiteindelijk toen hij bijna drie maanden oud was, ben ik toch maar eens gaan bellen met het zwembad hier in de gemeente. Puf, viel dat even mee. Ze deden helemaal niet moeilijk. Ik moest maar gewoon een keertje komen om te proberen wat wel en wat niet kon. Ik zou het beste met de peutergroep mee kunnen doen, omdat daar de bodem iets hoger zou staan, zodat ik in het water kan zitten. Zo gezegd, maar zo toch nog maar niet gedaan. Mede doordat Stijn erg verkouden bleef, maar vooral toch ook door het feit dat ik zo bang was dat het niet zou lukken. 

Zwemmen Op een donderdagochtend al de zwemspullen en vooral al mijn moed verzamelt! Alles in de auto gelegd en naar het zwembad gereden. “Ja uh, waar kan ik het beste omkleden? Doe maar in het grote omkleedhok, zie de kassa mevrouw alsof ze nog nooit een rolstoelgebruiker gezien had. En ik was al zo zenuwachtig. Na mij kwam er nog een moeder en die vertelde net op tijd dat ze in het zwembad omkleedtafels hebben staan voor de baby’s. Inmiddels ben ik erachter dat ze gewoon invalide omkleedruimte hebben met een toilet erin, dus daar maak ik nu dankbaar gebruik van.

Toen het grote moment…….ik met Stijn in het water. HEERLIJK !!! Ik voelde me zo vrij en gelukkig. Stijn kon gewoon met zijn moeder gaan zwemmen. Ook Stijn voelde je helemaal ontspannen in mijn armen in het water.

Peutergroep De peutergroep was echter niks voor mezelf. Al die ouders hadden de babyfase al zo ver achter zich liggen en ik voelde geen aansluiting bij de ouders. Dus na een keer of vier (net toen we ook een nieuwe zwemjuf kregen) heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik niet gewoon met de babygroep mee mocht doen en dat ze daar dan de bodem omhoog zouden zetten. De andere moeders vonden het helemaal geen probleem. Het klikte ook gewoon ontzettend goed tussen ons. Langs de kant van het zwembad leggen we nu een aankleedkussen waar ik Stijn op kan leggen om daarna zelf uit mijn rolstoel op de kant te gaan zitten. De andere ouders letten ook op of Stijn niet van het aankleedkussen afrolt. Daarna ga ik in het water op de bodem zitten en pak ik Stijn op mijn arm.

De activiteiten die we doen bij de liedjes hebben we wat aangepast. In eerste instantie alleen voor mij, maar inmiddels doen we alle drie hetzelfde. Dus dat is wel leuk om te zien. Als we halverwege de liedjes zijn, doen we altijd iets speciaals met de baby´s. De zwemjuf regelt het tegenwoordig dusdanig dat ik er per maand zeker drie keer met Stijn aan mee kan doen. Zo hadden we laatst een opblaasboot en dan neemt de zwemjuf Stijn van me over, maar ze zorgt wel dat ze bij mij in de buurt blijft, zodat Stijn met mij contact kan houden.

Nu de zomer in volle gang is, is het zwembad enkele weken gesloten. Ik baal daar vreselijk van. Ondanks dat het me ontzettend veel energie kost om met Stijn te gaan zwemmen geeft het me ook zoveel ontspanning dat ik het voor geen goud meer zou willen missen. En dan te bedenken dat ik er zo tegenop gezien heb om deze stap te nemen. Zo zie je maar weer, niet nadenken of iets kan, maar het gewoon doen!

Groetjes Anneke
Geredigeerd door Veroni Steentjes