interviews met ouders met een lichamelijke handicap

Dit onderdeel van 'Opvoeden met een handicap' is een verzameling van interviews met personen met een lichamelijke handicap die daarnaast ook vader of moeder zijn van kinderen. Je leest hierin hoe zij de opvoeding van de kinderen verzorgen, op welke problemen ze stuiten en welke (vaak creatieve) oplossingen ze hierbij hebben bedacht. Dus hoe de persoon hiermee omgaat, maar natuurlijk ook hoe de partner en de kinderen ermee omgaan.

‘Ik wil het leven beter maken voor mij en mijn zoontje.’ NIEUW
In dit interview maken we kennis met Rosi (27), die samen met haar zoontje (4) in Oss woont. Rosi lijdt sinds haar geboorte aan hemiparese rechts, ze heeft een drain in haar hoofd en is aan één helft van haar lichaam spastisch. Ondanks haar handicap leidt ze een druk leven, waarin ze de opvoeding van haar zoontje combineert met een hbo-opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening.Haar spaarzame vrije tijd besteedt ze aan vrijwilligerswerk als moderator van het Intermobiel forum. Lees hier het hele artikel
‘Ik moet vechten, want drie kinderen rekenen op mij.’
Cindy is een moeder van drie kleine kinderen. Door een ernstige bekkeninstabiliteit heeft ze nu na twee jaar nog steeds heel veel pijn. Ze kan het nog steeds niet accepteren en cijfert zich te vaak weg voor de kinderen waardoor ze vaak niet aan zichzelf toe komt. Lees hier haar verhaal.
'Onze kinderwens was sterker dan de pijn en de beperkingen.'
In het interview van Rosan met Nathalie Sulman (26) vertelt Nathalie over hun kinderwens, de zwangerschap, de geboorte van dochter Gwen, de hulp die zij en haar man ontvangen, over haar aanpassingen en natuurlijk over het opvoeden van Gwen. Nathalie is een moeder met een lichamelijke beperking (chronische pijn door zieke heup en hypermobiele gewrichten). Lees hier het hele artikel.
‘Ik zou graag meer ondersteuning hebben voor mijn kinderen. Momenteel heb ik veel pijn en een kort lontje door alle problemen met het UWV en het CIZ. Dat is niet leuk voor de kinderen, want ik kan niets hebben. Niets is goed en alles is te veel.’
In onderstaand artikel schrijft Cindy Bles (34), moeder van drie kinderen, over haar beperkingen door bekkeninstabiliteit. Ze vertelt over de aanpassingen en voorzieningen die ze nu heeft en hoe het aanvragen is gegaan. Ook geeft ze aan welke aanpassingen en zorg ze momenteel nog mist. Lees hier het hele artikel
'Natuurlijk had ik liever gehad dat mijn zoontje gezond was. Nu we weten wat hij heeft, kunnen we hem wel beter begeleiden.
In dit artikel hieronder lees je het verhaal van Tessa, een alleenstaande moeder, met het Syndroom van Ehlers- Danlos. Sinds kort weet zij dat ook haar zoontje dit syndroom heeft. Ze vertelt waar ze tegen aan gelopen is, maar ook wat haar geholpen heeft. ‘Ik ben Tessa, een alleenstaande moeder van 26 jaar. Sinds een jaar weet ik dat ik het syndroom van Ehlers- Danlos heb. Ik heb een zoontje van zes jaar. Hij heeft ook het syndroom van Ehlers-Danlos. Deze diagnose is twee maanden geleden gesteld.’Lees hier het hele verhaal
'Blijf je zelf en zeg het gewoon als je het niet verstaat.'
Sandra is moeder van twee jongens en heeft op haar zevende een gehoorbeschadiging opgelopen, waardoor ze slechthorend is. Daarnaast heeft haar jongste zoon ook een ziekte. In dit interview vertelt Sandra dus waar ze in het gezin en daar buiten met haar gehoorprobleem tegenaan loopt. Ook geeft ze tips en trucs om met een gehoorprobleem zo goed mogelijk om te gaan. Lees hier het verhaal van Sandra welke is opgetekend door Chantal.
‘Ik zie nu de voordelen in van niet meer alles alleen te hoeven doen.’
Kinderen opvoeden en een gezin draaiende houden, gaat niet altijd even makkelijk. Elke ouder maakt wel eens moeilijke periodes mee. Heb je daarnaast nog een lichamelijke handicap? Dan kan het heel vermoeiend zijn om je taak als ouder goed te vervullen. Maar met de juiste hulpverleners om je heen, kan opvoeden met een handicap toch heel goed mogelijk zijn. Cindy Bles vertelt openhartig over het opvoeden met een handicap, waar zij tegenaan loopt en welke oplossingen zij heeft gevonden. Lees hier haar verhaal
‘De komst van een baby vergt veel voorbereidingen, maar geniet ervan! Het is zo’n mooie tijd’
De komst van een baby vergt veel voorbereidingen. De bevalling en de kraamtijd zijn bijzondere momenten en vragen veel van je inlevings- en aanpassingsvermogen. Maar ook de tijd daarna, wanneer je baby gaat kruipen, staan en lopen. Rosi, 26 jaar uit Oss, kreeg ruim twee jaar geleden een zoontje, voor wie zij nu helemaal zelfstandig kan zorgen. Met behulp van aanpassingen in huis en extra hulp gaat het heel goed. Lees hier het hele artikel.
Ik kan vrijwel iedere uur een actie van 10 minuten uitvoeren!
De familie Oorsprong uit Barneveld bestaat uit Ben, Sonja en hun twee zoontjes Tim (10) en Daan (8). Ben heeft een lichamelijke handicap als gevolg van een hernia. Door deze handicap wordt hij in zeer grote mate beperkt in het dagelijks leven. In de tegenstelling vertelt hij over de situatie voor zijn lichamelijke handicap en hoe zijn leven er nu uitziet. Lees het verhaal van Ben en zijn gezin
‘Kijk naar je mogelijkheden. Neem niet zomaar genoegen met een ‘nee’!’
Marina Schalke is 27 jaar oud, getrouwd met Robert en woont in Zwolle. Door een aanrijding op 16-jarige leeftijd kreeg ze de bewegingsstoornis secundair gegeneraliseerde dystonie en belandde ze in een rolstoel. Marina is sinds een jaar moeder van dochter Merel. In dit artikel kijken we terug op deze bijzondere tijd voor haar. Lees hier het verhaal van Marina waarin ook borstvoeding geven met medicijngebruik aan bod komt
Ik wilde per se borstvoeding geven, omdat dat de beste voeding is voor een baby. Maar ach, na diverse mislukte pogingen is de fles is ook een heel goed alternatief! In dit artikel vertelt Rosi, 25 jaar uit Oss openhartig over borstvoeding geven als je een lichamelijke handicap hebt. Ze heeft een zoontje, die nu 1,5 jaar oud is. Ze vertelt over zelf borstvoeding geven en over half elektrische en elektrische kolven. Lees hier haar verhaal.
Dieuwke Brejwo. 'Naast ziek, ben ik ook nog vrouw, moeder, enzovoort. Dat wil ik graag iedereen op het hart drukken: probeer zolang mogelijk zelf dingen te doen!'
Dieuwke Brejwo (46) is met haar man (49) en kinderen geëmigreerd naar Polen. Aldaar beheren ze samen al jaren een vakantieboerderij. Dieuwke heeft Chronische Progressieve Externe Ophtalmoplegie, door nog onbekende, waarschijnlijk Mitochondriale oorzaak. Dit is bij haar echter heel plotseling is opgedoken.
Ze vertelt over hoe zij en haar gezin hiermee omgaan en welke impact het per individu heeft. Ook geeft zij, immers een ervaringsdeskundige geworden, tips voor jonge ouders met een beperking. Lees hier haar interview.

Wil je jouw verhaal ook hier staan of wil je iets delen, stuur dan een mail via het contactformulier o.v.v. opvoeden. Je kan het zelf schrijven of geinterviewd worden. De keuze is aan jou! Het kan ook anoniem.
Groetjes Stichting Intermobiel

< Terug